بررسي كيفيت زندگي و فراواني اختلال كمبود توجه -بيش فعالي دركودكان مبتلا به صرع

مقدمه: صرع باعث اثرات قابل توجهي بر عملكردهاي جسماني و رواني كودك مي گردد و با اختلالات روانپزشكي متعددي مرتبط است. هدف از اين مطالعه مقايسۀ فراواني اختلال نقص توجه بيش فعالي و كيفيت زندگي در كودكان مبتلا به صرع بود. مواد و روش ها: اين مطالعه بر روي 90 كودك كه به 3 گروه: صرع مزمن، صرع اخير (با تشخيص كمتر از يك ماه) و گروه شاهد تقسيم شده بودند، صورت گرفت. در مرحلۀ اول، تمامي بيماران با يك پرسشنامه اي كه شامل اطلاعات جمعيت شناسي، فرم هاي مقياس رتبه بندي اختلال نقص توجه بيش فعالي، خود گزارشي كودك و گزارش والد و پرسشنامۀ كيفيت زندگي كودك بود، غربالگري شدند. سپس، كودكان براي تشخيص قطعي اختلال نقص توجه بيش فعالي بر طبق معيارهاي DSMIV ارزيابي شدند. يافته ها: اختلال نقص توجه بيش فعالي در 43/3%، 36/7% و 6/7% از گروه هاي صرع مزمن، صرع اخير و شاهد به ترتيب تشخيص داده شد. يك ارتباط معني داري بين نمرۀ كيفيت زندگي بر اساس نظر والدين و نوع صرع وجود داشت. در آناليز زيرگروه هاي كيفيت زندگي، نمرۀ عملكرد فيزيكي و عملكرد تحصيلي در ميان سه گروه متفاوت بود. كودكان با اختلال نقص توجه بيش فعالي به طور معني داري نمرۀ كلي كيفيت زندگي پايين تري نسبت به كودكان غير مبتلا به اختلال نقص توجه بيش فعالي دارند. نتيجه گيري: عملكرد فيزيكي، عملكرد تحصيلي و نمرۀ كيفيت زندگي كلي كودكان مبتلا به صرع مزمن از كودكان با تشخيص اخير صرع و كودكان غير مبتلا به صرع كمتر هستند. اختلال نقص توجه بيش فعالي در كودكان مبتلا به صرع شايع تر از كودكان طبيعي است. غربالگري و درمان اوليۀ اختلال نقص توجه بيش فعالي در كودكان مبتلا به صرع ممكن است كيفيت زندگي آن ها را بهبود ببخشد.