بررسي فاكتور نوروتروفيك مشتق از مغز و حافظۀ كاري در مدل حيواني اوتيسم القاء شده با والپروئيك اسيد

مقدمه: اوتيسم، يك اختلال تكاملي عصبي پيچيده است كه توسط اختلالات اجتماعي، مشكلات ارتباطي، الگوهاي محدود، تكراري و كليشه اي از رفتارها توصيف مي شود. تغيير در سطح سرمي فاكتور نوروتروفيك مشتق از مغز در سبب شناسي اوتيسم نقش مهمي را ايفاء مي كند. به هر حال نياز است سطوح سرمي و مكانيسم عمل فاكتور نوروتروفيك مشتق از مغز در اوتيسم مشخص شود. لذا اين مطالعه به بررسي تعيين سطوح سرمي فاكتور نوروتروفيك مشتق از مغز و ارتباط آن با حافظۀ كاري در مدل حيواني اوتيسم القاء شده با والپروئيك اسيد مي پردازد. مواد و روش ها: موش هاي صحرايي ماده نژاد اسپراگ داولي به دو گروه دريافت كنندۀ فسفات بافر سالين و گروه دريافت كنندۀ والپروئيك اسيد تقسيم شدند. موش هاي صحرايي باردار والپروئيك اسيد (500 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن بدن درون صفاقي) يا فسفات بافر سالين را 12/5 روز بعد از بارداري دريافت نمودند. نوزادان را در 30 و 60 روز پس از تولد مورد ارزيابي قرار داديم. به منظور سنجش تغيير حافظۀ كاري و رفتارهاي تناوبي حيوانات، آزمون مازY شكل استفاده شد. بهrlm علاوه، سطح سرمي فاكتور نوروتروفيك مشتق از مغز به روش الايزا مورد سنجش قرار گرفت. يافته ها: افزايش رفتارهاي تناوبي در آزمون ماز Y شكل در گروه دريافت كنندۀ والپروئيك اسيد در مقايسه با موش هاي صحرايي كنترل مشاهده شد. سطوح سرمي فاكتور نوروتروفيك مشتق از مغز در موش هاي صحرايي گروه والپروئيك اسيد به طور قابل توجهي از گروه فسفات بافر سالين بالاتر بود. نتيجه گيري: افزايش فاكتور نوروتروفيك مشتق از مغز همراه با افزايش رفتارهاي تناوبي در موش هاي صحرايي دريافت كنندۀ والپروئيك اسيد همراه بود كه نقش حياتي اين پروتئين را در حافظۀ كاري افراد مبتلا به اوتيسم پيشنهاد مي دهد.