نقش كاربردي داربست‌هاي طبيعي و صناعي در مهندسي بافت سيستم عصبي مركزي

مقدمه: با توجه به عدم جايگزيني سلول هاي از دست رفته و عوامل عصبي در ناحيۀ تحت تأثير واقع شده، اصلاح و ترميم در سيستم عصبي پيچيده است و مورد توجه پژوهشگران در سال هاي اخير قرار گرفته است. مطالعات گسترده در اين زمينه از قبيل روش هاي سلول درماني و مهندسي بافت، روش هاي جديد براي بازسازي عصب فراهم كرده است. استفاده از سلول هاي بنيادي عصبي و داربست ها با اليافي به اندازۀ زير ميكرون و نانو ساختاري شبيه به ماتريكس خارج سلولي طبيعي، انتخاب مناسبي براي مهندسي بافت عصبي هستند. براي اين منظور كشت هاي دوبعدي و سه بعدي استفاده گرديد. كشت دوبعدي سلول در صدها آزمايشگاه طي دو دهۀ گذشته انجام شده است. اين روش كشت ابتدايي است و آناتومي يا فيزيولوژي از يك بافت براي مطالعۀ مفيد ايجاد نمي كند. بنابراين يك روش جديد براي تطابق عملكرد سلول و ساختار بافت مورد نياز است. اگرچه طراحي سيستم هاي كشت سه بعدي سلول مناسب تر است، هنوز چندين مشكل وجود دارد كه بايد برطرف شود. زماني كه كشت سه بعدي ذكر شد، محققان نياز به در نظر گرفتن طراحي ماتريكس براي حفاظت و تكثير سلول ها داشتند. به طور كلي داربست ها در سه گروه از جمله: طبيعي، مصنوعي و تركيبي (مصنوعي و طبيعي) طبقه بندي شده است. داربست ها با هر خواص شيميايي يا فيزيكي تركيب شده براي مهندسي بافت سيستم عصبي مركزي مناسب هستند چنانچه آن ها غير سمي، با اندازۀ فيبر 600-200 نانومتر با تخريب تدريجي داربست بعد از كاشت در بدن و با قابليت رشد و تكثير سلول هستند. نتيجه گيري: تحقيقات اخير نشان داد كه كشت سه بعدي كارآمدتر و مناسب براي فيزيولوژي انسان و حيوان نسبت به كشت سلولي دوبعدي است. داربست هاي هيبريدي بهترين انتخاب براي اندازۀ قطر فيبر و ظرفيت بالاي تكثير سلولي مي باشند. هدف از اين بررسي فراهم كردن يك ديد كلي از طراحي داربست توسط پليمرهاي طبيعي و مصنوعي و تأثير آن ها بر بازسازي سيستم عصبي مركزي است.