مقايسۀ نقص‌ها در نظريۀ ذهن در بيماران با اختلال دو قطبي نوع 1 در دورۀ فروكش

مقدمه: مطالعات اخير بر روي نظريۀ ذهن در بيماران با اختلال دوقطبي نقص هايي در بخش هايي از توانايي نظريۀ ذهن را نشان داده است. اين مطالعه به منظور بررسي نقص هايي در سطوح نظريۀ ذهن در بيماران با اختلال دو قطبي نوع 1 در دورۀ فروكش انجام شد. مواد و روش ها: 30 مرد با اختلال دو قطبي و 30 مرد سالم با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه ها شامل مقياس پريشاني روانشناختي كسلر و تكليف داستان هاي تصويري نظريۀ ذهن بودند. يافته ها: يافته هاي ما يك تفاوت معني دار بين بيماران اختلال دوقطبي در مقابل افراد سالم با توجه به نمرۀ كل تكليف داستان هاي تصويري نظريۀ ذهن نشان داد. با توجه به سطح هاي نظريۀ ذهن، يك تفاوت معني داري بين بيماران اختلال دو قطبي و افراد سالم در پنج خرده مقياس شامل: باورهاي غلط سطح دوم، باور هاي غلط سطح سوم، تعامل، فريب و كشف فريب وجود داشت. با اين حال، داده ها نشان داد كه اختلاف معني داري در باور غلط سطح اول وجود ندارد. نتيجه گيري: بيماران دوقطبي كه دورۀ فروكش را سپري كرده بودند، عملكرد ضعيف تري را در سطوح پيچيدۀ نظريه هاي ذهن و باورهاي غلط نسبت به افراد سالم نشان دادند. آن ها در درك شناختي حالت هاي ذهني ديگران، نظير عقايد و جاه طلبي و حالت هاي ذهني عاطفي نظير احساسات و هيجان ضعيف بودند . نقص در سطوح پيچيدۀ نظريۀ ذهن در بيماران دوقطبي در دورۀ بهبودي بيماري مي تواند نتيجۀ بدعمل كردن زيرساخت هاي شناخت در مغز باشد.