مقايسۀ فراواني و شدت عوامل استرس‌زا در زوج‌هاي نابارور تحت درمان تلقيح داخل رحمي، تحت درمان تلقيح درون سيتو پلاسمي اسپرم و بدون درمان

مقدمه: ناباروري يك بحران شخصي است. روش هاي مختلف كمك باروري در درمان ناباروري وجود دارد. به طور قابل توجهي اضطراب و استرس در زوج هاي نابارور نشان داده شده است. اين مطالعه، براي مقايسۀ تعداد و شدت عوامل استرس زا در زوج هاي نابارور تحت درمان تلقيح داخل رحمي، تحت درمان تلقيح درون سيتو پلاسمي اسپرم و زوج هاي نابارور بدون درمان (گروه كنترل) انجام شد. مواد و روش ها: سي و هفت زوج نابارور تحت درمان تلقيح داخل رحمي، تحت درمان تلقيح درون سيتو پلاسمي اسپرم و بدون درمان به وسيلۀ نمونه گيري غير تصادفي در دسترس از موارد پذيرفته شده در درمانگاه ناباروي رويان انتخاب شدند. آن ها پرسشنامه اطلاعات جمعيت شناختي و مقياس عوامل استرس زا را تكميل كردند. يافته ها: نتايج نشان داد كه هيچ رابطۀ معني داري بين مدت ناباروري با تعداد و شدت عوامل استرس زا وجود نداشت. بين تعداد و شدت عوامل استرس زا با عوامل ناباروري تفاوت معني داري وجود نداشت. همچنين تفاوت معني داري در تعداد و شدت عوامل استرس زا بين مرد و زن وجود نداشت. هيچ تفاوتي در تعداد و شدت عوامل استرس زا بين گروه تلقيح داخل رحمي، گروه تلقيح درون سيتو پلاسمي اسپرم و گروه كنترل نبود. داده ها نشان داد كه يك تفاوت قابل توجهي در تعداد عوامل استرس زا با گروه درمان تلقيح داخل رحمي همچنين در تعداد عوامل استرس زا بين گروه تلقيح داخل رحمي و تلقيح درون سيتوپلاسمي اسپرم با گروه كنترل وجود دارد. يافته ها نشان داد تفاوت معني داري بين گروه هاي تلقيح داخل رحمي و تلقيح درون سيتوپلاسمي اسپرم با گروه كنترل در تعداد و شدت استرس وجود داشت. نتيجه گيري: تلقيح داخل رحمي و تلقيح درون سيتوپلاسمي اسپرم به عنوان روش هاي كمك باروري مي توانند پر استرس باشند. برنامه ريزي طولاني مدت خدمات بهداشت روان براي زوج هاي نابارور، شناسايي زوج هاي در معرض خطر، متقاعد كردن زوج ها براي مراجعه به منظور ارزيابي روانشناختي، روان درماني توسط روان شناسان باليني و دارو درماني به وسيلۀ روان پزشكان پيشنهاد مي شود.