نقش ميانجي خودكارآمدي تحصيلي در رابطه راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي با درگيري تحصيلي در دانشجويان رشته هاي پزشكي و پيراپزشكي

Mediating Role of Academic Self-efficacy between Self-regulatory Learning Strategies with Academic engagement in Undergraduate Students of Medical and Paramedical Sciences

مقدمه: با توجه به اهميت تحصيلات دانشگاهي، محققان آموزش دانشگاهي به دنبال راه هايي براي ارتقاي كيفيت آموزشي دانشجويان هستند. يكي از مهمترين شاخص كيفيت آموزش دانشجويان، درگيري تحصيلي است. از جمله عوامل موثر بر درگيري تحصيلي، استفاده از راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي و خودكارآمدي تحصيلي هستند. روش‌: در اين مطالعه توصيفي همبستگي350 نفر از دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي زنجان در نيمسال دوم سال تحصيلي 97-96 ، شركت نمودند كه به روش نمونه گيري طبقه اي تصادفي انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش، پرسشنامه درگيري تحصيلي ريو(2013)، پرسشنامه راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي MSLQ پينتريچ و دي گروت (1990) و مقياس خودكارآمدي تحصيلي دانشجويان CASES اون و فرامن(1988) بود. پس از محاسبه روايي و پايايي ابزار، پرسشنامه ها توزيع و تحليل داده ها به روش ارائه يك مدل فرضي و ارزيابي روابط با استفاده از الگوي معادلات ساختاري و با استفاده از نرم افزارهاي SPSS 24 و LISREL8.8 انجام شد. يافته ها: يافته هاي پژوهش حاكي از برازش مدل و تاييد كليه فرضيه هاي پژوهش بود. به طور كلي مدل پيشنهادي نشان داد علاوه بر آنكه راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي مستقيما با درگيري تحصيلي رابطه مثبت و معنادار دارد، از طريق ميانجي خودكارآمدي تحصيلي( به صورت غير مستقيم) نيز با درگيري تحصيلي رابطه مثبت و معنادار دارد. براساس نتايج، مقدارRMSEA برابر با 0/052 و شاخص‌هاي IFI، GFI ،NFI ، CFI به‌ترتيب برابر با 0/95، 0/93، 0/91 ،0/96 مي‌باشد كه نشان‌دهنده برازش بالاي مدل است. نتيجه‌گيري: استفاده از راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي موجب افزايش خودكارآمدي تحصيلي و نهايتا درگيري تحصيلي دانشجويان مي‌شود و با آموزش راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي به دانشجويان مي‌توان درگيري تحصيلي آنان را افزايش داد.

Introduction: Regarding the importance of academic education, the researchers of academic education are searching the ways for promoting the quality of education. One of the most important indicators of students training quality is academic engagement. One of the effective factors on the academic engagement is using the self- regulatory learning strategies and academic self efficiacy. Methods: In this descriptive and correlative study, 350 students of Zanjan medical sciences university at the second semester of 2018-19 participated in the research and they selected by the categorical random sampling. The available tools in this research includes academic engagement questionnaire (Reeve,2013), self-regulatory learning strategies questionnaire MSLQ (Pintrich & De Groot,1990) and collegians academic self efficacy scales CASES (Owen & Froman,1988). After calculating the validity and reliability of tools, the questionnaires were distributed and data analysis by presenting a hypothesis model and assessing the relations was done by using structural equation pattern and also by using LISREL 8.8 and SPSS 24 softwares. Results: The findings of this research expresses the fitting of the model and verifying the hypothesis of the research. Generally, the suggested model showed that the self-regulatory learning strategies has directly positive relation with academic engagement. Moreover, through the academic self-efficacy interface (indirectly) it has a positive relation with academic engagement. According to the results, the value of RMSEA is 0.052 and the indices of IFI, GFI, NFI, CFI are 0.95, 0.93, 0.91, 0.96 respectively which presents the high fitting of the model. Conclusions: In regards to the obtained results, we can say that by establishing the training courses of the learning self-regulatory and academic self- efficiacy for the students in the universities, we could help increasing their academic engagement.