بررسي تغييرات اسكلتي و دنداني بيماران كلاس II اسكلتي به دنبال درمان با دستگاه فرانكل

مقدمه: دستگاه فانكشنال فرانكل، يك وسيله‌ي با ارزش براي درمان مال‌اكلوژن كلاسII مي‌باشد كه بيش‌ترين اثرات اسكلتال را به دنبال دارد. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي تغييرات اسكلتي و دنداني در بيماران با مال‌اكلوژن كلاسII به دنبال درمان با دستگاه فرانكل بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه‌ي كارآزمايي باليني، بر روي 8 بيمار با محدوده‌ي سني 12-9 سال، داراي مال‌اكلوژن كلاس II دنداني و اسكلتي، صورت گرفت. راديوگرافي‌هاي سفالومتري لترال در ابتدا و انتهاي درمان گرفته شدند. سفالوگرام‌ها ترسيم شدند و اندازه‌گيري‌هاي لازم انجام شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون t زوجي صورت گرفت (0.05 α). يافته‌ها: از بين متغيرهاي ايجاد شده در قاعده‌ي جمجمه، بين دو گروه شاهد و درمان شده با فرانكل، طول S-N افزايش معني‌دار داشت (0.006 = p value). در مجموعه‌ي ماگزيلا بين دو گروه، كاهش زاويه‌ي SNA (0.04 =p value ) و افزايش طول ماگزيلا (0.01 = p value) معني‌دار بود. از بين متغيرهاي ايجاد شده در فك پايين، تغييرات زاويه‌ي گونيال (0.03 = p value)، زاويه‌ي SNB (0.001 = p value) و SNBpog (0.0005 = p value)، طول راموس (0.01 = p value)، قاعده‌ي منديبل (0.007 = p value) و طول منديبل (0.01 = p value) تفاوت معني‌دار داشتند. از بين متغيرهاي ايجاد شده‌ي فك بالا و پايين نسبت به هم، زاويه‌ي ANB (0.0005 = p value)، از بين متغيرهاي ايجاد شده ارتفاع و روابط صورتي، S-GO (0.01 = p value) و N-Me (0.000 = p value) و از بين متغيرهاي ايجاد شده‌ي روابط دنداني، ميانگين تغييرات بين دو گروه تفاوت آماري معني‌دار وجود داشت (0.01 = p value). نتيجه‌گيري: اثرات اسكلتي فرانكل شامل ممانعت از رشد ماگزيلا به سمت جلو و جابه‌جايي منديبل به سمت قدام و در نتيجه رفع نقص منديبل و اصلاح ناهماهنگي فكين بود و اثرات دنداني فرانكل حداقل و در جهت كاهش اورجت و اصلاح دنداني بيماران داراي مال‌اكلوژن كلاس II بوده است.