مقايسه‌ي تأثير موفقيت روش انفيلتراسيون توسط آرتيكايين با بلاك عصب آلوئولار تحتاني توسط ليدوكايين در بي‌حسي مولرهاي اول دائمي منديبل در كودكان 8 تا 11 سال

مقدمه: از مهم‌ترين مسائل در درمان دندان‌پزشكي كودكان، كنترل درد در حين درمان مي‌باشد. تزريق بلاك عصب آلوئولار تحتاني به عنوان تزريق مرسوم در بي‌حسي مولرهاي دائمي فك پايين داراي محدوديت‌هايي است. همين امر سبب مي‌شود ضرورت يك تزريق جايگزين احساس گردد. يكي از روش‌هاي پيشنهادي، تزريق انفيلتراسيون است. هدف از اين مطالعه، مقايسه‌ي ميزان موفقيت روش انفيلتراسيون توسط آرتيكايين با بلاك عصب آلوئولار تحتاني توسط ليدوكايين در بي‌حسي مولرهاي اول دائمي منديبل در كودكان 8-11 ساله بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه‌ي كارآزمايي باليني از نوع تصادفي، بر روي 42 كودك 8- 11 ساله‌ي نيازمند ترميم مولرهاي اول دائمي فك پايين به صورت دوطرفه صورت گرفت و تزريق بلاك يا انفيلتره به صورت تصادفي انجام شد. سپس رفتار بيمار در دو مرحله‌ي تزريق بي‌حسي و حين ترميم دندان بر اساس معيار SEM (Sounds, Eyes, and Motor) ثبت و جهت مقايسه‌ي SEM در دو طرف از آزمون ويلكاكسون و نرم‌افزار آماري SPSS نسخه‌ي 20 استفاده شد. همچنين (0.05 p value) معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: يافته‌هاي مطالعه نشان داد كه در حين تزريق بي‌حسي انفيلتراسيون آرتيكايين، هر سه معيار SEM نسبت به تزريق بلاك با ليدوكايين، كاهش معني‌داري نشان داد (0.05 p value) و همچنين بين كارايي دو روش حين ترميم دندان، تفاوت معني‌داري مشاهده نشد (0.05 p value ). نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد تزريق انفيلتراسيون آرتيكايين مي‌تواند به اندازه‌ي تزريق بلاك عصب آلوئولار تحتاني با ليدوكايين، در بي‌حسي اولين مولر دائمي فك پايين مؤثر باشد.