اثر تزريق انفيلتراسيون دگزامتازون، همراه با بلاك عصب آلوئولار تحتاني (ليدوكايين همراه با اپي‌نفرين 1.80000) بر ميزان درد بعد از كار، در دندان‌هاي خلفي با پالپيت غيرقابل برگشت

مقدمه: كنترل درد در دندان‌پزشكي به خصوص در هنگام انجام درمان ريشه، اهميت بسزايي دارد. هدف از اين مطالعه، بررسي اثر تزريق انفيلتراسيون دگزامتازون، همراه با بلاك عصب آلوئولار تحتاني (ليدوكايين با اپي‌نفرين 1.80000) بر ميزان درد بعد از كار، در دندان‌هاي خلفي با پالپيت غيرقابل برگشت مي‌باشد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي كارآزمايي باليني، 60 بيمار با پالپيت غير قابل برگشت و درد حاد در دندان‌هاي مولر فك پايين، به دو گروه تقسيم شدند. پس از تزريق بلاك، براي هر بيمار، تزريق انفيلتراسيون باكالي دگزامتازون يا نرمال‌سالين انجام شد. قبل از شروع درمان و در فواصل زماني 4، 6، 12 و 24 ساعت پس از درمان، شدت درد هر بيمار توسط Visual analogue scale ثبت گرديد. تجزيه و تحليل داده‌ها با آزمون‌هاي آماري تي مستقل، كاي‌اسكوئر، من‌ويتني و فريدمن انجام شد (0.05 = α). يافته‌ها: بين دو گروه از نظر سن، جنس و درد قبل از درمان، تفاوت معني‌داري وجود نداشت. در گروه شاهد، درد 12 و 24 ساعت پس از درمان به طور معني‌داري كمتر از درد 4 ساعت پس از درمان بود، اما در گروه دگزامتازون، اين تفاوت معني‌دار نبود. با كنترل اثر فاكتورهاي مداخله‌گر، درد قبل از درمان به طور معني‌داري بر درد پس از درمان (در 4 و 6 ساعت) اثر داشت و جنسيت بر درد بعد از درمان در 12 ساعت مؤثر بود. نتيجه‌گيري: تزريق موضعي دگزامتازون، بر درد 4 و 6 ساعت بعد از درمان اثر قابل توجهي داشت. درد قبل از درمان بر درد پس از درمان ريشه‌ي دندان‌هاي مولر منديبل با پالپيت برگشت‌ناپذير در 4 و 6 ساعت اثر معني‌داري داشت.