بررسي كيفيت زندگي بيماران درمان شده با دنچر كامل در دانشكده‌ي دندان‌پزشكي همدان در سال‌هاي 1395-1397

مقدمه: برخي مطالعات نشان داده‌اند كه بي‌دنداني و دنچرهاي كامل معمولي، تأثير منفي بر كيفيت زندگي مرتبط با سلامت دهان بيماران مي‌گذارد، اما برخي ديگر رضايت بالايي از زندگي روزانه را در اين بيماران گزارش كرده‌اند. از آنجايي كه نتايج مطالعات در اين خصوص متناقض بوده و همچنين در ايران مطالعات كمي به ارزيابي اين موضوع پرداخته‌اند، لذا در اين مطالعه، كيفيت زندگي افراد درمان شده با دنچر كامل در دانشكده‌ي دندان‌پزشكي همدان طي سال‌هاي 1395-1397 مورد بررسي قرار گرفت. مواد و روش‌ها: شركت‌كنندگان از بين مراجعه‌كنندگان به دانشكده‌ي دندان‌پزشكي همدان در سال تحصيلي 1395-97 انتخاب شدند. اطلاعات فردي و باليني بيماران ثبت شد و كيفيت زندگي وابسته به سلامت دهاني توسط پرسش‌نامه‌ي استاندارد 14-OHIP (Oral Health Impact Profile) قبل از تحويل دنچر و يك بار هم يك ماه بعد از تحويل دنچر، ارزيابي و مقايسه شد. آناليز داده‌ها با استفاده از روش‌هاي آمار توصيفي و آزمون‌هاي تي مستقل، تي زوجي، آناليز واريانس يك‌طرفه و رتبه‌اي علامت‌دار ويلكاكسون در نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 21 صورت گرفت (0.05 = α). يافته‌ها: نمره‌ي OHIP پس از تحويل دست دندان جديد در مجموع افراد شركت‌كننده، به طور معني‌داري كاهش يافت (0.008 = p value) و اين كاهش در زنان معني‌دار بود اما در مردان معني‌دار نبود. نتيجه‌گيري: بطور كلي استفاده از دست دندان، باعث بهبود كيفيت زندگي وابسته به سلامت دهاني افراد مي‌شود كه اين بهبود، بيشتر مربوط به جنبه‌هايي همچون تكلم، رژيم غذايي و خجالت از وضعيت ظاهري مي‌باشد.