آثار مصرف صبحانه ايزوانرژتيك با شاخص گليسمي بالا و پايين قبل از فعاليت تناوبي شديد بر هومئوستاز گلوكز و اكسيداسيون سوبسترا

هدف: هدف از تحقيق حاضر بررسي آثار مصرف صبحانه ايزوانرژتيك با شاخص گليسمي بالا و پايين بر هومئوستاز گلوكز و اكسيداسيون سوبسترا در طول فعاليت تناوبي شديد در مردان تمرين كرده مي باشد روش‌شناسي: 8 نفر از دانشجويان مرد رشته تربيت بدني با سن 0.9± 23.4 سال، وزن 4.38±76.21 كيلوگرم، حداكثراكسيژن مصرفي 1.1 ±  53.7 ميلي ليتر بر كيلوگرم بر دقيقه، در دو مرحله آزمايش با فاصله 7 روز و 60 دقيقه بعد از مصرف صبحانه ايزوانرژتيك(819 كيلوكالري)، فعاليت تناوبي شديد را روي چرخ كارسنج انجام دادند. نمونه هاي خوني براي بررسي گلوكز، انسولين وگلوكاگون پلاسما، جمع آوري و ميزان اكسيداسيون چربي و كربوهيدرات در طول فعاليت از طريق معادله هاي تنفسي ارزيابي شدند. يافته‌ها: افزايش غلظت گلوكز پلاسما (از 86 به 127 ميلي گرم بر دسي ليتر) در دوره پس از صرف غذا  و افت ناگهاني  غلظت گلوكز در اوايل فعاليت تناوبي شديد (به 79 ميلي گرم بر دسي ليتر) در گروه شاخص گليسمي بالا (HGI) نشان دادند؛ برعكس اين، غلظت گلوكز  در گروه شاخص گليسمي پايين (LGI) به هنگام فعاليت، تقريبا در حالت پايدار با كمي افزايش باقي مانده است(86 به 89 ميلي مول بر دسي ليتر)(P 0/05). ناحيه زيرمنحني گلوكز و انسولين در گروه HGI به ترتيب (1.08درصد) و (1.37درصد) بيشتر از گروه  LGI بوده و همچنين، در طول فعاليت مقدار اكسيداسيون چربي در گروه LGI بيشتر از گروه HGI بوده است (5.2 گرم به 3 گرم) (P 0/05). نتيجه‌گيري: :  HGI موجب ايجاد هايپرگليسمي و هايپرانسولينمي در دوره پس از صرف غذا شده و بيشتر بودن سطح انسولين در قبل از فعاليت، موجب افت ناگهاني گلوكز خون در طول فعاليت تناوبي شديد شده است؛ولي LGI به علت انسولينمي كمتر موجب حفظ بهتر گلوكز خون و هومئوستاز گلوكز و افزايش اكسيداسيون چربي در طول فعاليت تناوبي شديد شده است.