بررسي آسيب‌هاي كاركردي پرديس‌هاي خودگردان دانشگاه‌هاي دولتي شهر تهران

با توجه به اينكه از سال 1390، پرديس‌هاي خودگردان عهده‌دار رسالت و كاركردهاي آموزش‌عالي شده‌اند و اهميت اين مسئله، اين پژوهش باهدف، بررسي و آسيب‌شناسي كاركردي پرديس‌هاي خودگردان در سه بعد (آموزش، پژوهش و خدمات تخصصي) و پيامدهاي بلندمدت اين آسيب‌ها انجام‌شده است. بدين منظور با 21 نفر از صاحب‌نظران آموزش‌عالي و مديران پرديس‌هاي خودگردان دانشگاه‌هاي دولتي شهر تهران به روش نمونه‌گيري هدفمند مصاحبه عميق نيمه‌ساختارمند انجام شد. اين پژوهش كيفي، از نوع رويكرد استقرايي و ازنظر روش توصيفي‌‌ اكتشافي است. براي تحليل داده‌ها از روش تحليل مضمون (تم) استفاده و مضامين آسيب‌هاي كاركردي استخراج شد. حاصل تحليل مصاحبه‌ها، استخراج 97 كد در قالب 3 مؤلفه اصلي و 6 مؤلفه فرعي هست. 58 كد از كدهاي استخراج‌شده از مصاحبه‌ها، مربوط به بعد آموزش آسيب‌هاي كاركردي شامل؛ افت كيفيت فرايند آموزش، افت كيفيت فرايند يادگيري، عدم تعامل سازنده بين استاد و دانشجو بوده است. همچنين، 19 كد از كدهاي استخراج‌شده از مصاحبه‌ها مربوط به بعد پژوهش آسيب‌هاي كاركردي شامل؛ كيفيت پايين پژوهش و عدم توجه به پژوهش دانشجويي بوده است.9 كد از كدهاي استخراج‌شده از مصاحبه‌ها مربوط به بعد خدمات تخصصي آسيب‌هاي كاركردي در عدم تعامل پرديس، صنعت و ساير بخش‌هاي جامعه خلاصه مي‌شود. همچنين،11 كد از كدهاي استخراج‌شده، مربوط به پيامدهاي بلندمدت آسيب‌هاي كاركردي پرديس‌ها شامل؛ افت كيفيت ورودي‌هاي پرديس، گسترش مدرك‌گرايي، افت كيفيت پژوهش، توجه صرف به كاركرد آموزش، اولويت كميت بر كيفيت، افت كيفيت فارغ‌التحصيلان، عدم توليد علم و لطمه به جايگاه بوده است. بر اين اساس انتظار مي‌رود، در جهت كاهش يا رفع اين آسيب‌ها تلاش شود.