تأثير روان‌درماني مثبت‌گراي مبتني بر خير‌باوري بر كاهش علايم و نشانه‌هاي افسردگي غيرباليني مطالعه تك آزمودني چند خط پايه

هدف پژوهش حاضر تعيين ميزان تأثير روان درماني مثبت گراي مبتني بر خير باوري بر كاهش علايم افسردگي در افراد داراي افسردگي غيرباليني بود. براي انجام اين پژوهش از طرح تك آزمودني چند خط پايه با دوره پيگيري استفاده شد. ابتدا از بين افراد داراي افسردگي غيرباليني كه به يك مركز مشاوره در تهران مراجعه كرده بودند، 3 نفر به شيوه نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. براي هر كدام از شركت كنندگان به صورت تصادفي بين 3 تا 7 هفته جلسه خط پايه در نظر گرفته شد. ارزيابي ها با استفاده از مقياس افسردگي بك، افسردگي هاميلتون17 و مقياس جهت گيري شادكامي در مرحله خط پايه، جلسات مداخله و چهار ماه بعد از پايان درمان (پيگيري) انجام گرفت. مداخله به صورت انفرادي بر اساس روان درماني مثبت گراي مبتني بر خير باوري در 8 جلسه توسط پژوهشگر انجام گرفت. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد كه هر سه مراجع با شروع مداخله روند كاهشي را در طراز نمرات افسردگي بك (75 درصد)، هاميلتون (85 درصد) و روند افزايشي را در طراز نمرات احساس لذّت (84 درصد)، مجذوب شدن (70 درصد) و احساس معنا (215درصد) نشان دادند. بخش عمده اي از اين نتايج در پايان دوره پيگيري چهار ماهه نيز حفظ شد. به نظر مي رسد روان‌درماني مثبت گراي مبتني بر خير باوري يك مداخله كوتاه مدّت مؤثر براي كاهش علايم افسردگي باشد.