مقايسه اثر بخشي درمان هاي تكميلي آموزش رواني-فردي وآموزش رواني-خانواده بر علايم افسردگي و شيدايي بيماران دو قطبي نوع يك تحت درمان دارويي

درما‌ن‌هاي مكمل مانند آموزش رواني كانون توجه جامعه‌ي درماني بيماران دوقطبي و بسياري ديگر از بيماري‌هاي مزمن رواني و طبي قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر سنجش مقايسه اثر بخشي درمان‌هاي مكمل آموزش رواني‌فردي و آموزش رواني‌خانواده در كنار درمان روانپزشكي بيماران دوقطبي نوع يك، درقياس با درمان روانپزشكي تنها در پيشگيري از بروز دوره‌هاي افسردگي و مانيا بوده است. پس از وارسي معيارهاي ورود و خروج يك نمونه 66 نفري از بيماران دچاراختلال دوقطبي نوع يك با شيوه هدفمند انتخاب شدند. افراد به طور تصادفي در سه گروه آموزش رواني-فردي، آموزش رواني-خانواده و گروه كنترل قرار داده شدند. سنجش علايم افسردگي و شيدايي با استفاده از آزمون هاي سنجش شيدايي يانگ و سنجش افسرگي هميلتون صورت گرفت. افراد در سه نوبت پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري مورد سنجش واقع شدند. داده‌ها از پرسشنامه‌ها استخراج و با استفاده از تحليل كوواريانس چند متغيري تحليل شد. نتايج تحليل‌هاي آماري در شيدايي تفاوت‌هاي معناداري را ميان گروه‌هاي تحقيق نشان داد. گروه آموزش رواني-خانواده همراه با دارو درماني در پس آزمون به گونه معنادار ميانگين پايين‌تري از گروه كنترل (درمان روانپزشكي تنها) از نظر علايم شيدايي داشتند، اما در پي‌گيري تنها ميانگين گروه آموزش روانيخانواده از گروه كنترل در علايم شيدايي پايين‌تر بود. اثر معنادار ديگري بدست نيامد. آموزش رواني-خانواده علايم شيدايي بيماران را در كوتاه مدت و بلند مدت كنترل مي‌كند. در مجموع مي‌توان نتيجه گرفت كه درمان مكمل آموزش رواني-خانواده در پيشگيري ازعود غيره منتظره علايم اپيسوديك شيدايي در بيماران دوقطبي نوع يك كه تحت درمان روانپزشكي هستند، موثر است و در كنار درمان روانپزشكي آنان توصيه مي‌شود.