اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد كودكان مبتلا به درد مزمن (CHACT) بر نشانه‌هاي دروني‌سازي شده‌ي كودكان 7 تا 12 ساله مبتلا به درد مزمن

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد كودكان مبتلا به درد مزمن (CHACT) بر نشانه‌هاي دروني‌سازي شده‌ي كودكان 7 تا 12 ساله است. در اين پژوهش شبه تجربي، ابتدا با توجه به معيارهاي درد مزمن، تعدادي از كودكان مبتلا به درد مزمن، از بيمارستان‌هاي تخصصي و فوق تخصصي كودكان تهران (از قبيل كودكان مفيد، مركز طبي كودكان، حضرت علي‌اصغر و بهرامي) در سال 1392،  به روش نمونه‌گيري در دسترس، انتخاب شدند. از ميان كودكان انتخاب شده،20 كودك كه با توجه به نظر والدينشان آمادگي شركت در اين پژوهش را داشتند و از ملاك‌هاي شمول برخوردار بودند، انتخاب شدند و در گروه آزمايش (10 نفر) و كنترل (10 نفر)، قرار گرفتند. پروتكل CHACT بر روي گروه آزمايش، به مدت 8 جلسه اجرا شد. مقياس سياهه رفتاري كودك (CBCL)، در مرحله‌ي پيش‌آزمون، پس‌آزمون، پيگيري اول (1.5 ماه پس از اتمام درمان) و پيگيري دوم (5 ماه پس از اتمام درمان)، در هر دو گروه اجرا شد و با كمك تحليل واريانس مانكوا مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج اين پژوهش نشان داد كه گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل تغيير معناداري را در نشانه‌هاي دروني‌سازي شده در مراحل متعدد نمايان ساخته و اين تغيير بعد از پايان درمان، در دو مرحله پيگيري اوليه و ثانويه ادامه داشته است. با توجه به تاثير پروتكل به‌كار رفته در اين تحقيق بر نشانه‌هاي دروني‌سازي شده‌ي كودكان، مي‌توان گفت كه مي‌توان اين پروتكل را در عرصه‌ي باليني مخصوصا در رابطه با بهبود نشانه‌هاي دروني‌سازي شده‌ي كودكان به كار گرفت.