اثربخشي آموزش مثبت انديشي بر كاهش زورگويي و افزايش استقلال عاطفي نوجوانان شهر طبس

زورگويي پديده‌اي ضداجتماعي است كه بايد با آن برخورد كرد. گرچه چندين مداخله‌ي ضد زورگويي وجود دارد كه در كاهش زورگويي تأثير دارند، اما مداخلات پيچيده‌تر و منظم‌تر تأثير بيشتري نسبت به تغييرات آموزشي صرف دارند. لذا پژوهش حاضر با هدف اثربخشي آموزش مثبت انديشي بر كاهش زورگويي و افزايش استقلال عاطفي نوجوانان شهر طبس انجام شد. پژوهش حاضر از نيمه آزمايشي  از نوع طرح پيش آزمون پس آزمون دوگروهي است. جامعه ي آماري كليه دانش پسر دوره متوسطه اول شهر طبس در سال تحصيلي 1396-1395 بود. به‌منظور جمع‌آوري داده‌ها، نمونه‌اي شامل 30 نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي در دسترس  انتخاب شدند. ابزارهاي مورداستفاده جهت دستيابي به اهداف پژوهش عبارت بودند از: مقياس زورگويي ايلينويز (1999) و مقياس استقلال عاطفي استنبرگ و سيلوربرگ  (1986) جهت تحليل داده، از روش‌هاي آمار توصيفي مانند محاسبه ميانگين، انحراف معيار و آزمون تحليل كوواريانس تك متغيره و چند متغيره استفاده شد. نتايج  نشان داد، ميانگين گروه آزمايش در مولفه هاي  زورگويي كاهش  و استقلال عاطفي نسبت به گروه كنترل افزايش يافته است. مي توان  گفت كه آموزش مثبت انديشي بر كاهش زورگويي و افزايش استقلال عاطفي نوجوانان موثر بوده است. لذا نتايج پژوهش توجه بيشتر دست اندركاران عرصه تعليم و  تربيت در  زمينه كاهش آسيب هاي دانش آموزي را بيشتر مي طلبد.