واكاوي شرطيت احتمال تأثير، در وجوب امر به معروف و نهي از منكر

قرآن كريم و روايات وارده از معصومان مشحون از تأكيد و تحضيض بر فريضه امر به معروف و نهي از منكر است. در كلام فقيهان شرايطي براي وجوب اين فريضه تعيين شده است؛ يكي از اين شرايط كه محل اختلاف آراست، شرطيت يا عدم شرطيت احتمال تأثير مي‌باشد؛ برخي آن را به‌طور مطلق شرّ مي‌دانند، برخي به شرطيت آن در مرحله زباني و عملي قائل‌اند، گروهي نيز نظر به عدم شرطيت آن دارند. در پژوهش حاضر با بررسي آيات كريمه و درنظرگرفتن اطلاق آيات از سويي و ملاحظه ضعف سندي و قصور دلالي ادله روايي اعتبار شرط مذكور ازسوي‌ديگر و پس از ارزيابي ساير ادله، نتيجه گرفته مي‌شود كه اين فريضه حتي اگر تأثيري نداشته باشد، بايد بجا آورده شود؛ بدين‌ترتيب ديدگاه سوم تأييد مي‌شود و حتي باتوجه به وسعت دايره تأثير كه اعم از تأثير كلي يا جزئي است، روشن مي‌شود كه حكم به اشتراط امكان تأثير، حكمي بدون موضوع و امري نامعقول است و نزاع دراين‌مورد ثمره عملي ندارد.