بررسي تأثير تصويرسازي ذهني بر كاهش خستگي بيماران تحت همودياليز

مقدمه: خستگي يكي از شايع ترين علائم گزارش شده توسط بيماران همودياليزي مي باشد. اين مطالعه با هدف بررسي تأثير تصويرسازي ذهني بر كاهش خستگي بيماران تحت همودياليز است. روش كار: اين مطالعه نيمه تجربي است كه بر روي 80 بيمارتحت همودياليز در بيمارستان شهيد رجايي كرج در سال (95-1394) با نمونه گيري در دسترس انجام شد. بيماران بطور تصادفي در يكي از دو گروه آزمون (40 نفر) و كنترل (40 نفر) قرار گرفتند. يراي گروه آزمون، برنامه تصويرسازي ذهني هدايت شده در زمينه كاهش ميزان خستگي طراحي شد و طي چهار هفته، سه بار درهفته هر بار به مدت 3020 دقيقه اجرا گرديد. گروه كنترل، مراقبت هاي روتين بخش را دريافت كرد. ابزار گردآوري اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه سنجش خستگي (BFI) بود. براي تجزيه و تحليل داده ها از آماره آزمون من ويتني، كاي اسكوئر و تي مستقل با استفاده از نرم افزار SPSS ويرايش 21 انجام گرديد. يافته ها: يافته هاي نشان داد كه ميانگين ميزان خستگي گروه مداخله از 44/1 ± 31/4 قبل از مداخله به 64/1 ± 32/2 بعد از مداخله كاهش يافت. نتايج تفاوت آماري معني داري رادر اين گروه نشان داد (001/0 P). در حالي كه در گروه كنترل قبل و بعد از مداخله تفاوت معناداري مشاهده نشد (05/0 P). نتيجه گيري: با توجه به اثرات مثبت تصويرسازي ذهني بر كاهش خستگي بيماران تحت همودياليز، احتمالاً اين روش غير دارويي بر كاهش شدت خستگي در اين بيماران تأثيرگذار بوده است. لذا پيشنهاد مي شود كه پرستاران اين روش را به عنوان يك مداخله غيردارويي بهره گيرند.