ارتباط رهبري تحول آفرين و نوآوري فرايند و خدمت در بيمارستان آموزشي منتخب دانشگاه علوم پزشكي تهران

مقدمه: نوآوري بطور گسترده به عنوان كليد موفقيت سازمانها شناخته شده است و سبك رهبري از مهمترين عوامل پويايي، پيشرفت و يا ركود سازمانهاست. سبك رهبري تحول آفرين با ايجاد تحول در سازمان قادر به برانگيختن نوآوري در كاركنان ميباشد. اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط رهبري تحول آفرين و نوآوري فرايند و خدمت در بيمارستان آموزشي منتخب دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام شد. روش كار: اين مطالعه توصيفي همبستگي درسال 1395 انجام شد. محيط پژوهش بيمارستان آموزشي منتخب دانشگاه علوم پزشكي تهران و جامعه پژوهش كليه كاركنان شاغل در آن (440 نفر) بود. تعداد 200 آزمودني به شيوه نمونه گيري از نوع تصادفي و طبقه بندي انتخاب و مورد بررسي قرار گرفتند. ابزار جمع آوري اطلاعات، شامل پرسشنامه استاندارد رهبري تحول آفرين بأس و آواليو و پرسشنامه محقق ساخته نوآوري بود كه روايي و پايايي آن انجام شد. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 24 و با استفاده از آزمونهاي پيرسون و تحليل رگرسيون تجزيه و تحليل گرديد. يافته ها: در مطالعه حاضر بين رهبري تحول آفرين و نوآوري فرايند و خدمت رابطه مثبت و معني داري وجود داشت (0/0001= P). همچنين بين تمامي مؤلفه هاي رهبري تحول آفرين (نفوذ آرماني، ترغيب ذهني، ملاحظات فردي و انگيزش الهام بخش) با نوآوري فرايند و خدمت ارتباط معني دار و مثبت وجود داشت. نتايج حاصل از رگرسيون حاكي از آن بود كه مدل بكار گرفته شده ارتباط معني دار رهبري تحول آفرين بر نوآوري فرايند و خدمت را تأييد ميكند (0/0001= P). در اين مطالعه بين سطح تحصيلات كاركنان و نوآوري رابطه معني داري ديده شد (0/0001= P). نتيجه گيري: با توجه به يافته ها پيشنهاد ميشود اگر مديريت ارشد سازمانها سبك رهبري تحول آفرين را بكار گيرند، توانايي ايجاد نوآوري در سازمان افزايش مييابد و به نظر ميرسد سازمان به سوي رشد و ترقي پيش ميرود.