مقايسه شاخص‌هاي فيزيزلوژيك نوزادان زودرس مبتلا به سندرم ديسترس تنفسي در وضعيت خوابيده به شكم و خوابيده به پشت

مقدمه: تغيير شاخص هاي فيزيولوژيك نشانه مهمي در سندرم ديسترس تنفسي است. هدف مطالعه حاضر مقايسه شاخص هاي فيزيولوژيك نوزادان زودرس مبتلا به اين سندرم در وضعيت خوابيده به شكم و به پشت بود. روش كار: مطالعه توصيفي طولي حاضردر مركز آموزشيدرماني فاطميه همدان، 1395 انجام شد. 45 نوزاد زودرس مبتلا با سن تولد 3732 هفته بارداري و سن 71 روز، بصورت تصادفي ساده انتخاب شدند. هر نوزاد ابتدا 120 دقيقه به شكم سپس به پشت قرارگرفت. در هر وضعيت پس از سي دقيقه، درصداشباع اكسيژن خون شرياني، تعداد ضربان قلب و تنفس سه بار با فواصل سي دقيقه اندازه گيري شد. داده ها با SPSS نسخه 20 و آزمون هاي آناليزواريانس در سطح اطمينان 95/0 تحليل شدند. يافته ها: ميانگين درصد اشباع اكسيژن خون شرياني بين سه زمان اندازه گيري در هر دو وضعيت اختلاف معني دار داشت (001/0 P). با توجه به آزمون مقايسه هاي چندگانه، ميانگين درصد اشباع اكسيژن خون شرياني (بترتيب 021/2 ± 69/95، 074/2 ± 20/96 و 013/2 ± 76/96) در وضعيت خوابيده به شكم افزايش اما، بعد از دقيقه 90 (بترتيب 841/1 ± 80/95، 902/1 ± 53/96 و 180/2 ± 87/94) در وضعيت به پشت كاهش يافت. از ساير شاخص ها فقط در وضعيت خوابيده به شكم، ميانگين تعدادتنفس بين سه زمان اندازه گيري، اختلاف معني دار نشان داد (01/0 P). ميانگين تعداد تنفس (بترتيب 118/11 ± 38/55، 025/11 ± 84/54 و 374/11 ± 11/53) بعد از دقيقه 60 در خوابيده به شكم كاهش يافت. نتيجه گيري: در وضعيت خوابيده به شكم، درصداشباع اكسيژن خون شرياني افزايش اما تعدادتنفس بعد از دقيقه 60 كاهش يافت و ضربان قلب تغيير نداشت. در وضعيت خوابيده به پشت، درصد اشباع اكسيژن خون شرياني بعد از دقيقه 90 كاهش، اما ساير شاخص ها تفاوتي نداشت. بنابراين قرار دادن كمتر از 60 دقيقه اين نوزادان به شكم يا به پشت، توانست از افت شاخص هاي فيزيولوژيك جلوگيري كند.