فراواني زخم فشاري بعد از جراحي درقسمتهاي مختلف بدن: مطالعه نظام مند و متا آناليز

مقدمه: قرارگيري در وضعيت ثابت حين عمل، بيماران جراحي در معرض خطر ايجاد زخم فشاري قرار مي دهد، لذا توجه به نواحي از بدن كه بيشتر در معرض زخم فشاري مي باشد حائز اهميت است. اين مطالعه با هدف تعيين فراواني زخم فشاري بعد از جراحي درمناطق مختلف بدن به روش نظامند و متاآناليزانجام شد. روش كار: اين مطالعه از نوع نظام مندو متاآناليز است كه در سال 1394 با استفاده از كلمات كليدي metaanalysis، surgical patient، incidence و Pressure ulcer در پايگاه هاي اطلاعاتي Web of Science، Science direct، Scopus، Google scholar و PubMed به زبان انگليسي ازژانويه سال 2000 تا اكتبر 2015 جستجو انجام شد و مطالعاتي كه ميزان شيوع زخم فشاري بعد از جراحي در قسمتهاي مختلف بدن را گزارش نمودند، وارد متا آناليزشدند. براي آناليز داده ها از نرم افزار Stata استفاده شد ومعيار خطاي ميزان بروز زخم فشاري درهر مطالعه براساس فرمول توزيع دوجمله اي محاسبه شد. در نهايت شاخص هتروژنيتي (ناهمگوني) ازطريق آزمون كوكران (Q) تعيين شد. يافته ها: ابتدا تعداد 105 مقاله به دست آمدكه پس از وارد كردن معيارهاي ورود به مطالعه در نهايت تعداد 13 مقاله وارد مطالعه گرديد. دراين مطالعه هفت قسمت اصلي بدن كه بيشترين ميزان شيوع زخم فشاري در آنها بود، شناسايي شد. شايع ترين محل بروز زخم فشاري به ترتيب ساكروم (3/153/3)3/9%، باتكس با (5/81/4)3/6% و پاشنه با (4/65/2)4/4% بودند. نتيجه گيري: با توجه به يافته ها پيشنهاد مي شود شناسايي افراد در معرض خطر زخم فشاري قبل از عمل و استفاده از پوزيشن صحيح و كاهنده هاي فشار مناسب حين عمل به خصوص در نقاط ياد شده مي تواند ميزان ابتلا به زخم در اين مناطق را كاهش دهد.