تأثير گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بر سازگاري اجتماعي و عاطفي دانشجويان پرستاري

مقدمه: دانشجويان به ويژه دانشجويان پرستاري در زمينه سازگاري اجتماعي و عاطفي داراي مشكلات فراواني دارند. بنابراين پژوهش حاضر با هدف تعيين تأثير گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بر سازگاري اجتماعي و عاطفي دانشجويان پرستاري انجام شد. روش كار: اين پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه هاي آزمايش و كنترل بود. جامعه پژوهش شامل همه دانشجويان رشته پرستاري دانشگاه آزاد اسلامي واحد پيشوا در سال تحصيلي 95-1394 بودند. از ميان آنان 40 نفر با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به روش تصادفي در دو گروه مساوي جايگزين شدند. گروه آزمايش 8 جلسه 90 دقيقه اي با رويكرد گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد آموزش ديد. گروه ها ابعاد سازگاري اجتماعي و عاطفي پرسشنامه سازگاري Bell را تكميل كردند. داده ها به كمك نرم افزار SPSS17 و با روش تحليل كوواريانس چندمتغيري تحليل شدند. يافته ها: يافته ها نشان داد بين گروه هاي آزمايش و كنترل در متغيرهاي سازگاري اجتماعي و عاطفي تفاوت معناداري وجود داشت. به عبارت ديگر گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد به طور معناداري باعث بهبود سازگاري اجتماعي و عاطفي دانشجويان پرستاري شد (05/0 P). نتيجه گيري: نتايج حاكي از تأثير روش گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بر افزايش سازگاري اجتماعي و عاطفي دانشجويان پرستاري بود. بنابراين پيشنهاد مي شود مشاوران و درمانگران براي بهبود ابعاد سازگاري به ويژه سازگاري اجتماعي و عاطفي از روش گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد استفاده كنند.