نقدي بر مادۀ 14 قانون آيين دادرسي كيفري

خسارت‌هاي وارده ناشي از جرم در حقوق ايران ازجمله در ماده 14 قانون آيين دادرسي كيفري جديد به مادي، معنوي و منافع ممكن‌الحصول تقسيم‌شده است. با توجه به تصويب اين قانون كه تحولي در پاره‌اي از قواعد مسئوليت مدني مي‌باشد، از موارد قابل انتقاد آن خارج كردن خسارت ناشي از جرائم موجب ديه و تعزيرات منصوص شرعي از شمول اصل جبران كامل خسارات است، بدون آنكه تعريفي جامع از خسارت معنوي و تعزيرات منصوص شرعي ارائه داده باشد. مطالبه خسارت معنوي و منافع ممكن‌الحصول در جرائم موجب تعزيرات منصوص شرعي و ديه فقط در مواردي كه حكم به خسارت مالي نباشد، امكان‌پذير است. محدوديت اعمال‌شده در تبصره 2 ماده 14 ق.د.ك. جديد شامل منفعت ازدست‌رفته در جرائم عليه اموال نبوده و مي‌توان آن را مطالبه كرد و مصاديق تعزيرات منصوص شرعي با توجه به روايات، نمي‌تواند شامل از دست رفتن منافع ممكن‌الحصول شود و در جرائم موجب قصاص، حد و تعزير غيرمنصوص، منافع ممكن‌الحصول و خسارت معنوي قابل مطالبه و مطابق ماده 14 منظور مقنن جبران خسارت معنوي به وجه مادي و غير آن است.