اعتبار سنجي و چالش هاي حقوقي به كارگيري قراردادهاي هوشمند با مطالعه تطبيقي نظام حقوقي ايران و آمريكا

قراردادهاي هوشمند قراردادهايي الكترونيكي هستند كه در بستري عمومي مانند بلاك چين منعقدشده و از زمان انعقاد تا تائيد نهايي توسط قوه حاكمه و هوش مصنوعي نظارت مي‌گردند و طرفين و هوش مصنوعي در زمان انعقاد تا نهايي شدن قرارداد امكان دريافت هرگونه اطلاعاتي از مورد معامله يا طرفين عقد را دارند. اين قراردادها با توجه به دارا بودن شرايط اساسي معاملات، مطابق با هر نظام حقوقي عقد تلقي گرديده و از ويژگي‌هاي منحصربه‌فردي همچون، خود اجرايي در اجراي آثار قرارداد، شفافيت بهره‌مند بوده و انعقاد آن‌ها منوط به دارا بودن افراد از امضاي ديجيتالي و مجوز امكان تملك ارزهاي مجازي مي‌باشد. قراردادهاي هوشمند پس از تائيد توسط طرفين و هوش مصنوعي، در بستر عمومي ثبت و سپس در فضاي بستر جهت مشاهده عموم عرضه مي‌شوند. به‌كارگيري اين قراردادها در بخش‌هاي مختلف حقوقي ازجمله ثبت، بازارهاي پولي، بازارهاي سرمايه به جهت وجود برخي مسائل نظير شناسايي قانون حاكم بر قرارداد و دادگاه صالح در مورد دعاوي و نحوه اجراي حكم در قراردادهاي بين‌المللي با چالش‌هايي مواجه مي‌باشد كه حل آن‌ها به بهبود روند استفاده از اين نهاد حقوقي فناورانه در نظام حقوقي منتج خواهد شد.