تجربۀ آموزش الكترونيكي در نظام آموزشي ايران: فراتحليل اثربخشي آموزش الكترونيكي در مقايسه با آموزش حضوري

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش الكترونيكي در نظام آموزشي ايران انجام شد. روش اين پژوهش فراتحليل است و جامعه‌ي آماري شامل مقالات داراي مرتبه‌ي علمي – پژوهشي منتشر شده در پايگاه‌هاي اطلاعاتي داخلي از سال ۱۳۸۹ تا سال ۱۳۹۶ مي‌باشد. براي جمع آوري اطلاعات، پس از مرور نظام مند مطالعات انجام شده و بر اساس ملاك‌هاي ورود و خروج تعيين شده، تعداد ۴۵ پژوهش انتخاب شد و اطلاعات اين پژوهش‌ها در چك ليست فراتحليل جمع آوري گرديد. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از تحليل حساسيت، نمودار قيفي، مدل‌هاي ثابت و تصادفي و تحليل ناهمگني با استفاده از نرم افزار CMA استفاده شد. نتايج تحليل داده‌ها نشان داد كه آموزش الكترونيكي از اثربخشي بيشتري نسبت به آموزش حضوري برخوردار است به اين صورت كه پس از حذف داده‌هاي پرت، و اندازه اثر تركيبي 4۵ مطالعه برابر با 483/. بود كه بر اساس معيار كوهن اين مقدار، گوياي يك اندازه اثر متوسط مي‌باشد. همچنين نتايج نشان داد كه در پژوهش‌هايي كه آزمودني‌ها از نوع دانش آموز بودند، متغير وابسته از نوع مهارتي و روش نمونه گيري، روش تصادفي بود، اثربخشي آموزش الكترونيكي بيشتر بود. بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه آموزش الكترونيكي مي‌تواند جايگزين مناسبي براي آموزش حضوري باشد.