بررسي تأثير بازخورد دامنه اي فضايي و زماني بر كاهش خطاي دقت زمانبندي و فضايي تكليف مبادله سرعت- دقت فيتز

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير بازخورد دامنه اي فضايي و زماني بر كاهش خطاي دقت زمانبندي و فضايي تكليف مبادله سرعت- دقت فيتز بود. روش: شركت كنندگان تحقيق حاضر دختران جوان 17 تا 25 سال بودند (48=N) كه همگي سالم و راست دست بوده و داوطلبانه در پژوهش شركت و پس از پيش آزمون به طور مساوي در چهار گروه 12 نفري قرار گرفتند و چهار بلوك 10 كوششي را تمرين نموده كه كوشش شماره 40 به عنوان پس آزمون ثبت مي شد. ابزار مورد استفاده شامل قلم نوري، تبلت سايز بزرگ، لپ تاپ و مترونوم بود. تمرينات گروه اول همراه با ارائه بازخورد دقت فضايي بود، اگر تعداد ضربات خطا از چهار ضربه بيشتر مي شد، بازخورد ارائه مي شد. تمرينات گروه سوم همراه با ارائه بازخورد دقت زماني بود، اگر ميانگين فاصله زماني بين ضربات از 250 هزارم ثانيه بيشتر مي شد، بازخورد ارائه مي شد. گروه هاي دوم و چهارم نيز جفت شده گروه هاي اول و سوم بودند. يافته ها: نتايج آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر در سطح معني داري 05/0 نشان داد كه ارائه بازخورد مربوط به دقت فضايي بر كاهش خطاي دقت فضايي و همچنين ارائه بازخورد مربوط به دقت زماني بر كاهش خطاي دقت زمانبندي تأثير معناداري داشته است. بين گروه هاي دامنه اي و جفت شده تفاوت معناداري مشاهده نشد. نتيجه گيري: بررسي ها بيانگر اثربخشي هر دو نوع بازخورد است كه مي توان اين اثربخشي را به نقش اطلاعاتي آن نسبت داد. به نظر مي رسد با افزايش سرعت، خطاي زمانبندي كاهش پيدا كرده كه از استثنائات قانون مبادله سرعت- دقت است