تأثير تمركز دروني و بيروني توجه بر تغييرات الكتروانسفالوگرافي در مهارت پرتاب دارت

مقدمه: هدف از اجراي تحقيق حاضر تعيين تأثير تمركز دروني و بيروني توجه بر تغييرات الكتروانسفالوگرافي در مهارت پرتاپ دارت بود. روش: 14 نفر (6 زن و 8 مرد؛ ميانگين سني: 23.15 سال) از دانشجويان دانشگاه تربيت دبير شهيد رجايي به صورت داوطلبانه در اين تحقيق شركت كردند. شركت كنندگان به منظور حذف اثر ترتيب استفاده از راهبرد توجهي به روش موازنه متقابل به طور تصادفي در دو گروه قرار گرفتند، گروه اول، ابتدا پرتاب دارت را با رويكرد توجهي دروني و سپس بيروني انجام دادند و گروه دوم، رويكرد تمركز توجه دروني را پس از تمركز توجه بيروني استفاده كردند (7 دسته كوشش سه تايي). امواج مغزي شركت كنندگان در سه حالت چشم باز (استراحت)، اجراي مهارت با دستورالعمل هاي تمركز توجه دروني و بيروني توسط دستگاه الكتروانسفالوگرافي ثبت گرديد و توسط نرم افزار نروگايد به داده هاي كمي تبديل شد و از بين كانال هاي مذكور، فعاليت امواج آلفا و بتا در نواحي مركزي و آهيانه اي جهت تجزيه و تحليل انتخاب شد. يافته ها: نتايج آزمون تحليل واريانس در اندازه هاي تكراري نشان داد كه لگاريتم توان مطلق موج آلفا در منطقه C4 در وضعيت تمركز توجه بيروني و در دو منطقه P3 و P4 در وضعيت تمركز توجه دروني و بيروني كاهش معناداري را نسبت به وضعيت استراحت نشان دادند، در حاليكه بين لگاريتم توان مطلق موج آلفا در وضعيت تمركز توجه دروني و بيروني تفاوت معناداري وجود نداشت. در نهايت اينكه، لگاريتم توان مطلق موج بتا در وضعيت تمركز توجه دروني در منطقه P4 به طور معناداري بيشتر از وضعيت تمركز توجه بيروني بود.