اثر8 هفته تمرين مقاومتي فزاينده بر ميزان پروتئين آگرين در عضلات اسكلتي موش هاي سالمندنر ويستار

زمينه و هدف:گيرنده پروتئيني آگرين يكي از عوامل بسيار مهم در شكل گيري،بلوغ و ثبات اتصال عصبي عضلاني (NMJ) است. معمولا تخريب آگرين به ويژه در افراد سالمند باعث عدم ثبات و تخريب پذيريNMJ و به دنبال آن بروز ساركوپنيا در افراد سالمند مي شود. هدف ازاين تحقيق،بررسي تأثير هشت هفته تمرين مقاومتي بر ميزان پروتئين آگرين عضلات اسكلتي در موش هاي صحرايي نژاد ويستار سالمند بود. مواد و روش ها:20سرموش صحرايي نژاد ويستار مسن(24 ماهه)پس از يك هفته آشناسازي با شرايط آزمايشگاهي به صورت تصادفي به دو گروه كنترل (10=n) و گروه تمرين مقاومتي(10=n) تقسيم شدند.پروتكل تمريني گروه تمرين مقاومتي شامل بالا رفتن از نردبان با حمل وزنه هايي برابر با50،75،90و 100درصد وزن بدن حيوانات به مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته بود.گروه كنترل در مجاورت گروه تجربي و در آزمايشگاه بدون اجراي هيچ گونه تمريني نگهداري مي شدند.حيوانات 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين با كتامين و زايلازين بيهوش شده و سپس تشريح شدند.عضله كند انقباض نعلي و تندانقباض باز كننده دراز انگشتان (EDL)جدا و در نيتروژن مايع منجمد و تا زمان آناليز بافت ها در دماي 80 درجه سانتيگراد نگهداري شدند.به منظور سنجش تغييرات پروتئين در بافت هاي عضلاني از روش وسترن بلات و براي تجزيه و تحليل داده هاي آماري از آزمون tمستقل استفاده شد. يافته ها:تجزيه و تحليل اطلاعات به دست آمده از تحقيق نشان داد كه بين ميزان پروتئين آگرين عضلات كند انقباض نعلي و گروه كنترل تفاوت معني داري وجود داشت (001/0 p).همچنين يافته نشان داد كه تفاوت ميزان آگرين گروه كنترل و تمرين در عضله تند انقباض(EDL) معني دار بود(001/0 p). بحث و نتيجه گيري: از آنجايي كه تخريب و كاهش ميزان آگرين باعث تخريب NMJ و تخريب تار هاي عضلاني و بروز ساركوپنيا مي شود، لذا با توجه به نتايج تحقيق حاضر احتمالا تمرين مقاومتي مي تواند نقش موثري درافزايش ميزان آگرينوبه دنبال آن در جلوگيري از تخريب NMJ و بروز ساركوپنيا داشته باشد.