تأثير استفاده از فناوري نانو در زيره كفش ورزشي بر توان مچ پا در فاز اتكاي دويدن

سابقه و هدف: اصلاح ساختار زيره كفش‌هاي ورزشي به عنوان عاملي اثرگذار بر سينتيك و سينماتيك دويدن در راستاي بهبود متغيرهاي وابسته به توان همواره مورد توجه سازندگان كفش بوده است. هدف اين مقاله بررسي تأثير استفاده از نانو ذرات كلي در زيره كفش ورزشي بر توان مچ پا در فاز اتكا دويدن مي‌باشد. مواد و روش‌ها: 18 آزمودني مرد سالم با ميانگين سني 6±23 سال، قد 4±178 سانتي‌متر و وزن 8 ± 71 كيلوگرم با سه كفش ورزشي با جنس زيره پلي‌اورتان (PU)، نانوكامپوزيت پلي‌اورتانكلي 1درصد (NPU1) و 2درصد (NPU2) با سرعت 5/3 متر بر ثانيه دويدند. توان مچ ‌پا با استفاده از ديناميك معكوس در سه صفحه حركتي با استفاده از نرم‌افزار 2010MATLAB محاسبه و با آزمون آناليز واريانس يك سويه با اندازه‌هاي مكرر در نرم‌افزار 20SPSS مورد تحليل آماري قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه استفاده از نانو ذرات كلي در زيره كفش ورزشي بر اوج توليد توان در هر سه صفحه حركتي به طور معناداري اثرگذار بود (05/0Pنتيجه‌گيري: كفش ورزشي با زيره (NPU) سبب بهبود عملكرد ورزشكار در صفحه ساجيتال و حفظ ثبات مچ پا در صفحه هوريزانتال مي‌شود، درحالي‌كه ممكن است حفظ تعادل مچ پا را در سطح فرونتال دشوارتر نمايد.