اثر حمل بار كوله پشتي بر روي پاسچر و الگوي راه رفتن دانش آموزان روستايي در دو شيوه حمل

زمينه و هدف: حمل بار به طرق مختلف از زندگي روزمرۀ انسان ها جدا نيست و در اين ميان، حمل كوله پشتي يكي از مصاديق شايع آن است. حمل كوله پشتي در وضعيت هاي نامطلوب و با وزن زياد عامل موثري در ايجاد دردهاي اسكلتي – عضلاني است. تحقيق حاضر با هدف مطالعۀ اثر حمل بار كوله پشتي بر روي پاسچر و الگوي راه رفتن دانش آموزان روستايي به شيوۀ حمل يك طرفه در مقايسه با حمل دوطرفه انجام شده است. مواد و روش ها: بدين منظور، 20 دانش آموز سالم پسر با ميانگين سني 12 سال به صورت تصادفي انتخاب شدند. آزمودني ها كوله پشتي هايي را با اوزان 0 ،10 ،15 و 20% وزن بدن، در دو شيوه حمل و با سرعت (m/s)1/1 روي نوار گردان به مدت 30 دقيقه حمل كردند. از آزمودني ها در حال راه رفتن فيلم برداري شد. تجزيه و تحليل سينماتوگرافي فيلم هاي گرفته شده با نرم افزار دارت فيش انجام گرفت. يافته ها: سرانجام تجزيه و تحليل داده ها با تحليل كوواريانس چند متغيره نشان داد حمل يك طرفۀ كوله پشتي در مقايسه با دوطرفه باعث كاهش ارتفاع قد شد. بحث و نتيجه گيري: براساس نتايج تحقيق حاضر، حمل كوله پشتي به شيوه نامطلوب باعث تغييرات معناداري دركاهش ارتفاع قد، خم شدن زاويه بالاتنه به سمت جلو و خم شدن بيشتر زانو مي شود. همچنين، حمل نامطلوب تغييرات معناداري را در الگوهاي راه رفتن به وجود مي آورد؛ لذا توصيه مي شود كه دانش آموزان حتي الامكان از هر دوبند كوله پشتي به شيوه اي صحيح استفاده كنند.