تاثير تمرين در آب كم عمق و عميق بر دامنه حركتي مفصل زانو در زنان سالمند مبتلا به استئوآرتريت مزمن زانو

سابقه و هدف: از علائم باليني استئوآرتريت زانو محدوديت دامنه حركتي است، تمرين مي تواند باعث اصلاح و بهبود دامنه حركات شود. هدف اين پژوهش مقايسه تأثير تمرين بدني در آب كم عمق و عميق بر دامنه حركتي مفصل زانو در زنان سالمند مبتلا به استئوآرتريت مزمن بود. روش شناسي: 43 زن در دامنه سني 55 سال به بالا كه حداقل هشت ماه از زمان تشخيص عارضه استئوآرتريت مزمن در مفصل زانو پاي ترجيحي آنها سپري مي شد در سه گروه همگن جاي گرفتند: 1) گروه تمرين در آب كم عمق (14 نفر)، 2) گروه تمرين در آب عميق (14 نفر)، 3) گروه كنترل (15 نفر). مداخله تمريني شامل يك دوه 12 هفته اي از جلسات تمرين يك ساعته بود كه سه بار در طول هفته تكرار شد. دامنه حركتي مفصل زانو در پيش آزمون و پس آزمون اندازه گيري شد و داده هاي حاصله با استفاده از تحليل واريانس دو عاملي با اندازه گيري مكرر در سطح معني داري 05/0 تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه دامنه حركتي مفصل زانو در گروه آب كم عمق و عميق در مقايسه با گروه كنترل بهبود معني دار دارند (001/0 p)، در حالي كه بهبود دامنه حركتي در گروه آب عميق در مقايسه با گروه آب كم عمق ببيشتر بود (044/0=p). نتيجه گيري: يافته هاي تحقيق پيشنهاد مي كند كه تمرين بدني در آب بر بهبود دامنه حركتي مفصل زانو در سالمندان مبتلا به استئوآرتريت مزمن زانو موثر بوده و اثربخشي تمرين در آب عميق بيشتر از آب كم عمق است.