اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر عملكرد تحصيلي فرزندان جانباز

اهداف: استرس ناشي از تجربيات خشن جنگ، نه تنها مشكلاتي براي خود جانباز به وجود مي آورد، بلكه خانواده و فرزندان آنها نيز به طور غيرمستقيم تحت تاثير فشارهاي رواني ناشي از جنگ قرار مي گيرند. مشكلات تحصيلي فرزندان و به تبع آن عملكرد تحصيلي اين دانش آموزان در مدرسه يكي از اين مشكلات است. اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي مداخله مبتني بر پذيرش و تعهد با تاكيد بر مشكلات تحصيلي، بر عملكرد تحصيلي دانش آموزان فرزند جانباز انجام شد. مواد و روش ها: در اين پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با روش نمونه گيري هدفمند، 30 نفر از دانش آموزان پسر فرزند جانباز مشغول به تحصيل در سال تحصيلي 95-94 در مدارس متوسطه شهرستان اردكان انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و گواه (15 نفر) جايگزين شدند. ابتدا همه شركت كنندگان پرسش نامه عملكرد تحصيلي به عنوان نمرات پيش آزمون كامل كردند. سپس گروه آزمايش برنامه مداخله 8جلسه اي را به صورت هفتگي (دو ساعت) دريافت كردند و براي گروه گواه هيچ مداخله اي انجام نشد. پس از پايان مداخله و همچنين دو ماه بعد از آن، آزمودني ها مجدداً به پرسش نامه عملكرد تحصيلي پاسخ دادند. داده ها به كمك نرم افزار SPSS 21 و توسط آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و آزمون تعقيبي بن فروني تحليل شد. يافته ها: نمرات عملكرد تحصيلي دانش آموزان گروه آزمايش در مرحله پس آزمون نسبت به گروه گواه افزايش معني داري پيدا كرد و اين افزايش در مرحله پيگيري نيز حفظ شده بود (0.001 p). نتيجه گيري: مداخله مبتني بر پذيرش و تعهد با تاكيد بر مشكلات تحصيلي بر بهبود عملكرد تحصيلي دانش آموزان فرزند جانباز تاثير دارد.