اثربخشي آموزش مهارت‌هاي ارتباطي بر افزايش خودكارآمدي و اميدواري همسران جانبازان

اهداف: همسران جانبازان به علت تعامل با جانبازان در معرض پيامدهاي منفي روان شناختي آنان قرار مي گيرند. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش مهارت هاي ارتباطي بر افزايش خودكارآمدي و اميدواري همسران جانبازان انجام شد. مواد و روش ها: در اين پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل، 30 نفر از همسران جانبازان شهرستان روانسر كه تا پايان سال 1393، ده سال از عضويت آنان در بنياد شهيد و امور ايثارگران شهرستان روانسر گذشته بود، به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه 15 نفر) جاي گذاري شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش، مقياس خودكارآمدي عمومي (GES-10) و مقياس اميدواري اشنايدر بود. آموزش مهارت هاي ارتباطي در 8 جلسه 90دقيقه اي به صورت يك بار در هفته به گروه آزمايش ارايه شد، ولي گروه كنترل آموزشي دريافت نكرد. داده ها به كمك نرم افزار آماري SPSS 20 و توسط آزمون تحليل واريانس چندمتغيره مورد تحليل قرار گرفت. يافته ها: با كنترل اثر پيش آزمون، در نمرات پس آزمون متغيرهاي خودكارآمدي، اميدواري و مولفه هاي تفكر عاملي و تفكر راهبردي در گروه آزمايش و گروه كنترل تفاوت معني داري وجود داشت. آموزش مهارت هاي ارتباطي به ترتيب موجب 32% و 63% تغيير در مولفه هاي خودكارآمدي و اميدواري و همچنين 59% و 49% تغيير در مولفه هاي تفكر عاملي و تفكر راهبردي شد (0.001 p). نتيجه گيري: آموزش مهارت هاي ارتباطي بر افزايش خودكارآمدي و اميدواري همسران جانبازان تاثير دارد.