تاثير ترتيب متفاوت تمرين تركيبي قدرتي و استقامتي بر سطوح استراحتي IL15 و IGF1 زنان سالمند

سابقه و هدف: اينترلوكين 15 و IGF1 به عنوان عوامل آنابوليك براي عضله اسكلتي عمل مي نمايند. كاهش ميزان IGF1 و IL15 با افزايش سن مي تواند كاهش اندازه و قدرت عضلات مشاهده شده در افراد سالمند را تحت تاثير قرار دهد. هدف اين تحقيق تاثير ترتيب متفاوت تمرين تركيبي قدرتي و استقامتي بر سطوح استراحتي IL15 و IGF1 زنان سالمند بود. مواد و روش ها: تعداد 28 نفر از زنان سالمند (دامنه سني:72/0±25/61 سال ، قد: cm 02/0±156، وزن:  kg09/1±70/71 و BMI: kg/m2 52/0±35/28) بطور هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي ساده به گروه تمرين استقامتي+ قدرتي (E+S) (9n=)، قدرتي+ استقامتي (S+E) (10n=) و كنترل (9n=) تقسيم شدند. برنامه هاي تمريني به مدت 8 هفته و 3 روز در هفته انجام شد. برنامه تمرين استقامتي شامل كار برروي دوچرخه ثابت (با شدت 8560 درصد (HRmax و برنامه تمرين قدرتي شامل چندين تمرين منتخب بالاتنه و پايين تنه ( با شدت 7540 درصد 1RM، 188 تكرار) بود. سطوح استراحتي IGF1 و IL15، 24 ساعت قبل و 48 ساعت پس از دوره هاي تمريني به روش الايزا ارزيابي شد. يافته ها: تفاوت معني داري بين دو ترتيب تمريني E+S و S+E در ميزان IGF1 پس از تمرين مشاهده نشد. با اين حال تغييرات درون هر دو گروه پس از دوره تمريني معني دار بود (05/0 p ). همچنين، ميزان IL15 نيز تفاوت معني داري پس از دو شيوه تمريني نشان نداد. هرچند پس از تمرين E+S و S+E افزايش غيرمعني داري در IL15 مشاهده شد (05/0≤P). نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين تحقيق، مي توان نتيجه گرفت 8 هفته تمرين تركيبي قدرتي و استقامتي بدون توجه به ترتيب تمرين منجر به افزايش عوامل سرمي كه منجر به رشد عضلات اسكلتي در زنان سالمند مي شود، مي گردد و بين دو شيوه تمرين تفاوتي وجود ندارد.