تاثير تمرين استقامتي بر بيان mRNA نروتروفين3 در عضله سولئوس موش‌هاي صحرايي داراي نروپاتي ديابت

سابقه و هدف: نروپاتي ديابت مي تواند منجر به اتروفي عضلاني و ضعف در عضلات تحتاني ناشي از تخريب عصبي شود كاهش حمايت تروفيكي يكي از دلايل بروز و پيشرفت نروپاتي ديابت است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي تاثير تمرين استقامتي بر بيان mRNA نروتروفين3 (NT3) در عضله سولئوس موش هاي صحرايي داراي نروپاتي ديابت بود. مواد و روش ها: 24 سر موش صحرايي بالغ نر نژاد ويستار به طور تصادفي در چهار گروه شش تايي: ديابت تمرين نكرده، ديابت تمرين كرده، سالم تمرين نكرده و سالم تمرين كرده قرار گرفتند. جهت القا ديابت، از روش تزريق درون صفاقي محلول STZ (45 mg/Kg) استفاده گرديد. 2هفته پس از تزريق STZ، با اثبات نروپاتي ديابت توسط آزمون هاي آلودينياي مكانيكي و هايپرآلژزيا حرارتي، پروتكل تمرين استقامتي با شدت متوسط به مدت 6 هفته اجرا گرديد. 24 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني، موش ها تشريح و عضله سولئوس استخراج گرديد. بيان mRNA نروتروفين3 نيز به روش Real timePCR بررسي شد. يافته ها: بين هايپرآلژزياي حرارتي و آلودينياي مكانيكي با سطوح استراحتي گلوكز خون  همبستگي معني دار مشاهده شد (به ترتيب 68% =r، 001/0=p؛82% = r، 001/0=p). تمرين استقامتي با شدت متوسط، موجب كاهش معني دار آلودينيا مكانيكي، پردردي حرارتي و سطوح گلوكز خون موش ها ديابتي گرديد. ديابت بيان ژن  NT3را در عضله سولئوس افزايش داد (001/0=P)؛ كه تمرين اين تغييرات را تعديل و كاهش داد (01/0=P). همچنين تمرين باعث افزايش بيان ژن  NT3در موش هاي سالم شد (03/0=P). نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان مي دهد، يكي از عوامل احتمالي درگير در نروپاتي ديابت، مي تواند ناشي از تغيير در عوامل تروفيكي باشد كه افزايش ميزان mRNA نروتروفين3مي تواند يك پاسخ جبراني در كاهش حمايت تروفيكي باشد كه تمرين هوازي مي تواند به عنوان يك راهبرد غير دارويي، اين تغييرات را تعديل كند.