تأثير سه ماه تمرين هوازي تناوبي بر بيان برخي از ژن‌هاي مسير ميتوكندريايي آپوپتوز عضله‌ي اسكلتي موش‌هاي صحرايي

سابقه و هدف: آپوپتوز يك فرآيند سلولي محافظت‌كننده است كه نقش مهمي در توسعه و هومئوستاز بافت طبيعي و نيز عوامل پيدايش بيماري‌ها بازي مي‌كند. برخي شواهد حاكي است كه تمرينات ورزشي ممكن است مسيرهاي پيام‌رساني آپوپتوز در عضله‌ي اسكلتي را تحت تاثير قرار دهد. بنابراين، مطالعه حاضر با هدف تعيين تأثير سه ماه تمرين هوازي تناوبي بر برخي از شاخص‌هاي آپوپتوز عضله ي نعلي موش‌هاي صحرايي نر انجام گرديد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر در قالب يك طرح تجربي دو گروهي انجام گرديد. 20 سر موش صحرايي نر سه ماهه به شكل تصادفي به دو گروه همگن تمرين تناوبي و كنترل (هر گروه 10 سر) تقسيم شدند. گروه تمرين به مدت سه ماه در برنامه‌ي تمرين هوازي تناوبي شركت كردند. جراحي آزمودني‌ها دو روز پس از آخرين جلسه‌ي تمرين انجام و بيان ژن‌هاي Bax، Bcl2 و كاسپاز3 عضله ي نعلي با استفاده از روش Real TimePCR بررسي شد. داده‌ها با استفاده از آزمون t مستقل در سطح معني‌داري p يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه بيان ژن Bcl2 در گروه تمرين به طور معني‌داري بيشتر از گروه كنترل بود (0.002=P) و نسبت Bax به Bcl2 در گروه تمرين به طور معني‌داري كمتر از گروه كنترل بود (0.048=P). اين در حالي است كه بيان ژن Bax و كاسپاز3 در دو گروه تفاوت معني‌داري نداشت، با اين حال بيان اين پروتئين‌ها در گروه تمرين تناوبي به ترتيب 44 و 21 درصد كمتر از گروه كنترل بود. نتيجه گيري: به‌نظر مي‌رسد سه ماه تمرين هوازي بر افزايش پروتئين ضد‌آپوپتوز ميتوكندريايي عضله‌ي نعلي تاثير قابل‌توجهي دارد. با اين حال و با توجه به عدم تغيير معني دار بيان ژن كاسپاز3، اظهار نظر قطعي در مورد تأثير تمرينات ورزشي بر شاخص‌هاي مربوط به آپوپتوز عضله ي اسكلتي، منوط به انجام مطالعات بيشتري مي‌باشد.