تاثير چهار هفته تمرين ورزشي استقامتي بر بيان ژن هاي TNF-α و IL-10 در موش هاي صحرايي نر پس از انفاركتوس تجربي ميوكارد

سابقه و هدف: گرچه فعال شدن پروسه هاي التهابي در اولين مقطع زماني پس از انفاركتوس ميوكارد (MI) ضروري است، اما اگر بيش از حد ادامه يابد، مي تواند وقوع مجدد MI را تسهيل نمايد. با توجه به اثرات مثبت برنامه هاي تمرين ورزشي منظم هوازي بر التهاب، به نظر مي رسد تمرينات ورزشي استقامتي تأثير مثبتي بر وضعيت التهابي بيماران مبتلا به MI داشته باشد. بر اين اساس، تحقيق حاضر با هدف بررسي تاثير تمرين ورزشي استقامتي بر بيان ژن هاي TNF-α و IL-10 در موش هاي صحرايي نر پس از انفاركتوس تجربي ميوكارد انجام شد.   مواد و روش ها: 18 سر موش صحرايي به طور تصادفي در گروه هاي كنترل، كنترل كاذب و تمرين ورزشي استقامتي تقسيم شدند. MI با تزريق زيرجلدي ايزوپرنالين (150 ميلي گرم/كيلوگرم) در دو روز متوالي القاء شد. مداخله تمرين ورزش استقامتي، 2 روز پس از MI شروع و به مدت 4 هفته تداوم يافت. پس از استخراج RNA از بافت قلب و سنتز cDNA، با استفاده از روش Real time-PCR، بيان ژن هاي TNF-α و IL-10 به صورت كمي محاسبه شد. داده ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس يك طرفه در سطح 0.05 gt;P تحليل شدند. يافته ها: بيان ژن TNF-α در گروه تمرين ورزشي استقامتي نسبت به گروه هاي كنترل (0.002=P) و كنترل كاذب (0.001=P) به طور معني داري كمتر بود. بيان ژن IL10 در گروه تمرين ورزشي استقامتي نسبت به گروه كنترل به طور معني داري كمتر بود (0.023=P) و بيان اين ژن در گروه كنترل نسبت به گروه كنترل كاذب به طور معني داري بيشتر بود (0.011=P). نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه تمرينات ورزشي استقامتي به واسطه تعديل بيان ژن هاي TNF-α و IL-10 ممكن است فرايند بهبود وضعيت التهابي پس از MI را تسريع نمايد.