زيبايي‌شناسي فراهنجاري‌هاي نحوي در سوره مباركه «توبه»

فراهنجاري، يكي از اصطلاحات متدوال در سبك شناسي است كه در نتيجه خروج از نُرمِ (norm) عادي زبان به وجود مي آيد. اين پديده در لايه هاي «آوايي»، «نحوي»، «واژگاني» و «معنايي» رخ مي دهد، اما مقاله حاضر، پديده فراهنجاري نحوي «اللانحوي»، را مورد بررسي قرار داده است. مقصود از فراهنجاري نحوي يعني خروج از قوانين حاكم بر نحو زبان هنجار و از آنجا كه «تناوب»، «تضمين» و «التفات» پديده هايي پر بسامد در سوره مباركه توبه هستند و منجر به «ادبيت» يك اثر ادبي مي شوند؛ لذا مقاله حاضر تلاش كرده است تا با روش سبك شناسي و شيوه توصيفي – تحليلي، اين سه پديده را مورد بررسي قرار دهد. هدف اصلي از نگاشتن اين مقاله، بيان زيبايي شناسي و اغراض دلالي اين سه پديده هنجارگريز است. برآيند اين جستار حاكي از آن است كه تضمين نحوي در مقايسه با تناوب و التفات از بسامد بيشتري برخوردار بوده و زيبايي شناسي آن علاوه بر تكرارزدايي، ايجاز در اسلوب و شموليت در معناست. همچنين در اين سوره مباركه سه نوع التفات (معجمي، ضمائر و عددي) به كار رفته است كه اغراضي چون تاكيد، تكرارزدايي و جلب توجه مخاطب را موجب شده است.