تحليل مكاني سوختگي‌هاي منجر به بستري و عوامل خطر مرتبط با آن در شهر مشهد، ايران

مقدمه و اهداف: سوختگي ها حوادث ناگوار و با مرگ ومير فراوان هستند. مطالعه حاضر باهدف تحليل الگوي مكاني سوختگي ها و شناسايي عوامل اجتماعي و اقتصادي مرتبط با بروز سوختگي ها در شهر مشهد انجام شد. روش كار: اين مطالعه به صورت يك مطالعه مقطعي بـر روي سوختگي هاي منجر به بستري در بخش سوختگي بيمارستان امام رضا كه تنها بخش تخصصي سوختگي در شمال شرق كشور است انجام گرفته اسـت. مدل هاي آميخته خطي تعميم يافته فضايي (مدل پوآسن و دوجمله اي منفي) به منظور مدل سازي رابطه بين نرخ بروز سوختگي و عوامل اقتصادي اجتماعي مورداستفاده قرار گرفت. يافته ها: درمجموع 1044 بيمار سوختگي منجر به بستري شامل 69.9% مرد و 30.1% زن موردبررسي قرار گرفتند. بيشترين فراواني سوختگي ها در رده سني 20-29 سال (24.2%) و شايع ترين علت سوختگي شعله بود (41.0%). آزمون خودهمبستگي فضايي خوشه هاي معناداري از بروز سوختگي ها را در شهر مشهد نشان داد به طوري كه مناطق مركزي شهر و در بافت فرسوده در معرض خطر بالاي بروز سوختگي هستند. نتايج برازش مدل نشان داد عواملي مثل ميزان فرسودگي بافت مسكوني (IRR =1.007; 95%CI 1.0051.008)، درصد بي سوادي (IRR =0.98; 95%CI 0.950.99)، درصد زنان شاغل (IRR =0.96; 95%CI 0.920.99)، درصد بيكاري (IRR =0.92; 95%CI 0.850.99)، درصد خانوار بدون همسر (IRR =1.08; 95%CI 1.021.17) و درصد حاشيه نشيني (IRR =1.006; 95%CI 1.0051.008) با نرخ بروز سوختگي در محلات شهر مشهد ارتباط معناداري دارد. نتيجه گيري: براساس نتايج، عوامل اجتماعي و اقتصادي با خطر افزايش بروز سوختگي ها در شهر مشهد مرتبط است. نتايج اين مطالعه مي تواند در طراحي راهكارهاي پيشگيري از سوختگي به ويژه در گروه ها و مناطق پرخطر به كار گرفته شود.