بررسي تأثير عمق ايمپلنت بر صحت اتصال ترانسفر ‌‌قالب‌گيري

زمينه و هدف: نشاندن دقيق ترانسفرهاي قالبگيري، در ساخت پروتز هاي دقيق اهميت به سزايي دارد. در برخي شرايط، لازم است ايمپلنت ها به صورت عميق و زير لثه اي قرار داده شوند. قرارگيري عميق تر ايمپلنت مي تواند سبب كاهش ديد مستقيم و كاهش دقت اتصال ترانسفر قالب گيري و نهايتاً كاهش دقت قالب گيري و عوارض متعدد ناشي از آن مانند ساخت پروتز بدون تطابق شود. هدف از انجام اين مطالعه بررسي اثر عمق ايمپلنت بر صحت اتصال ترانسفر قالب گيري توسط دانشجويان مي باشد. روش بررسي: اين مطالعه تجربي آزمايشگاهي، بر روي 50 نفر از دانشجويان سال آخر دوره عمومي دندانپزشكي انجام شد. چهار ايمپلنت در عمق هاي مختلف (0 و 2 و 4 و 6 ميلي متر) در يك مدل قرار گرفتند. بعد از آموزش نحوه سوار كردن ترانسفر قالب گيري و ايمپلنت بر روي هم، از دانشجويان خواسته شد كه ترانسفر قالب گيري را بر روي هر چهار ايمپلنت ببندند. نمونه ها توسط يك متخصص پروتز مجرب به وسيله يك ذره بين با بزرگنمايي x4 بررسي شدند. داده ها توسط تست آماري Cochran آناليز شدند (05/0 P). يافته ها: ميزان عملكرد صحيح در بستن ترانسفر قالب گيري، در ايمپلنت هاي با عمق زير لثه اي 0 ميلي متر100%، 2 ميلي متر 62%، 4 ميلي متر 58% و 6 ميلي متر 20%، مشاهده شد. تفاوت آماري معني داري بين تمام گروه هاي آماري مشاهده شد (001/0 P). نتيجه گيري: نتايج نشان داد بين افزايش عمق ايمپلنت در زير لثه و توانايي اتصال صحيح ترانسفر قالب گيري توسط دانشجويان، رابطه معكوس وجود داشت.