رابطه ي خود ارزشمندي و سبك هاي ارتباطي با سازگاري زناشويي در زنان

هدف: هدف اصلي پژوهش حاضر رابطه ي خود ارزشمندي و سبك هاي ارتباطي با سازگاري زناشويي در زنان بود. روش: در اين مطالعه همبستگي، نمونه پژوهش 148 نفر ( زن متاهل) والدين فرزنداني كه در مراكز مهد كودك و پيش دبستاني شهرستان قروه در سال 1394 بودند، به شيوه نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند. در اين مطالعه از مقياس سازگاري زناشويي اسپانير، (1976)، پرسش نامه خود ارزشمندي( كروكرولف،2003) و پرسش نامه سبك هاي ارتباطي( كريستنسن و سالاوي،1984) استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد خود ارزشمندي به صورت كلي ارتباطي ارتباط معناداري بوجود نيامد اما بعد بيروني خود ارزشمندي(صلاحيت و شايستگي علمي، رقابت و سبقت جويي، ظاهر و تاييد ديگران) با سازگاري زناشويي رابطه معنادار و منفي داشت. همچنين نتايج نشان داد بين سبك هاي ارتباطي و سازگاري زناشويي رابطه معنادار وجود دارد. به اين صورت كه بين نمرات سبك سازنده متقابل و سازگاري زناشويي رابطه معني دار و مثبتي وجود دارد و همچنين بين سبك اجتنابي و سبك توقع / كناره گيري با سازگاري زناشويي رابطه ي معني داري و معكوسي وجود دارد. نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان داد بعد بيروني خود ارزشمندي بر سازگاري زناشويي اثر منفي داشت .همچنين سبك هاي ارتباطي( ارتباط سازنده متتقابل) زنان به طور مستقيم بر سازگاري زناشويي اثر مثبت دارد و سبك اجتنابي و سبك توقع / كناره گيري بر سازگاري زناشويي اثر منفي دارد. مشاوران خانواده مي توانند آموزش سبك ارتباطي سازنده متقابل و تقليل اثر بعد بيروني خود ارزشمندي بر سازگاري زناشويي را آماج مداخلات درماني خويش قرار دهند.