نقش تاب آوري در كاهش استرس شغلي و فرسودگي شغلي كارمندان طرح اقماري شركت نفت فلات قاره ايران

مقدمه: عوامل بوجود آورنده فشار عصبي و تنش در كار تقريبا در زندگي همه افراد وجود دارد از جمله بيماريهاي قلبي، فشار خون بالا، امراض گوارشي، اختلالات عصبي و رواني، عدم تعادل در برقراري ارتباطات سودمند، غيبت و جابجايي، افزايش ضايعات و تصادفات در كار مجموعه اين عوامل باعث بوجود آمدن استرس شغلي و فرسودگي شغلي مي شود. هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش تاب آوري در كاهش استرس شغلي و فرسودگي شغلي كارمندان طرح اقماري شركت نفت فلات قاره ايران انجام شد. روش: جامعه آماري پژوهش كليه كارمندان طرح اقماري شركت نفت فلات قاره ايران در منطقه جزيره خارگ بود كه نمونه اي با حجم 217 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه 25سوالي فرسودگي شغلي مسلش(1981) ، پرسشنامه 25سوالي تاب آوري كانر و ديويدسون (2003) و پرسشنامه استرس شغلي اچ اس اي 35 سوالي (2009) مي باشد. به منظور تحليل داده ها از همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون استفاده شد. نتايج: نتايج نشان داد كه تاب‌آوري با مولفه‌هاي خستگي عاطفي، مسخ شخصيت و نمره كل فرسودگي شغلي در هر دو بعد فراواني و شدت همبستگي منفي معنادار و با عملكرد شخصي همبستگي مثبت معنادار دارد. همچنين ، تاب‌آوري با مولفه‌هاي كنترل، حمايت همكار، حمايت مدير، ارتباط، نقش، تغيير و نمره كل استرس شغلي همبستگي منفي معنادار دارد. بين زير مقياس‌هاي استرس شغلي نيز همبستگي بالايي وجود داشت. نتيجه گيري: نتايج تحليل رگرسيون نيز نشان داد كه تاب‌آوري 24 درصد از واريانس فراواني و شدت فرسودگي شغلي را پيش‌بيني مي‌كند. همچنين تاب‌آوري 18 درصد از واريانس استرس شغلي را پيش‌بيني كرد.