اثر بخشي بازآموزي اسنادي بر انگيزه پيشرفت و سبك اسنادي دانش آموزان با اختلال يادگيري خاص

مقدمه: انگيزه پيشرفت يكي از عوامل مهم پيشرفت تحصيلي كودكان با اختلال يادگيري خاص است.كودكان با اختلال يادگيري خاص همچنين به دليل شكست هاي تحصيلي بسيار داراي سبك اسناد بدبينانه هستند.هدف از مطالعه حاضر، بررسي اثر بخشي برنامه گروهي بازآموزي اسنادي بر انگيزه پيشرفت و سبك اسناد دانش آموزان با اختلال يادگيري خاص شهر تهران بود.در اين پژوهش شبه آزمايشي از طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل استفاده شد. از جامعه آماري دانش آموزان با اختلال يادگيري خاص شهر تهران در سال تحصيلي 95- 1394 به روش نمونه گيري هدفمند (30) دانش آموز 18( پسر و 12 دختر) 8 تا 12 سال انتخاب شدند و به طور تصادفي در گروه آزمايش و كنترل قرار داده شده اند (هر گروه 15نفر). گروه آزمايش برنامه بازآموزي را طي 11 جلسه مداخله 45 دقيقه اي در مدت 6 هفته دريافت نمودند. در صورتي كه گروه كنترل فقط در برنامه هاي متداول مركز شركت كردند. پرسشنامه سبك اسنادي كودكان و انگيزه پيشرفت هرمنس قبل و بعد از مداخله توسط دو گروه آزمايش و كنترل تكميل شد. داده ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس تجزيه و تحليل شدند.نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه مداخله بازآموزي اسنادي موجب افزايش انگيزه پيشرفت و افزايش سبك اسناد خوش بينانه و كاهش سبك اسناد بدبينانه در دانش آموزان با اختلال يادگيري خاص شده است و بين گروه آزمايش و كنترل تفاوت معناداري وجود دارد. براساس يافته ها مي توان نتيجه گرفت برنامه گروهي بازآموزي اسنادي موجب افزايش انگيزه پيشرفت وافزايش سبك اسناد خوش بينانه و كاهش سبك اسناد بدبينانه در دانش آموزان با اختلال يادگيري خاص مي شود