تحليل پديدۀ ترس از جرم در الگوهاي جابه‌جايي روزمرۀ زنان (مطالعۀ موردي: منطقۀ 6 شهرداري تهران)

در عصر حاضر كه تحرك و جابه‌جايي در شهر بخشي جدايي‌ناپذير از زندگي روزمره شهروندان است، احساس ترس از به‌خطر‌افتادن امنيت فردي در محيط‌هاي حمل‌ونقل به تجربه روزانه بسياري از افراد به‌ويژه شهروندان زن بدل شده است. ترس از جرم پديده‌اي پيچيده، غيرملموس و چندلايه است كه وجود و تداوم آن مي‌تواند در تجربه‌هاي جابه‌جايي افراد سبب محروميت فضايي و به‌تبع آن محروميت اجتماعي گسترده براي گروه‌هاي آسيب‌پذير در دستيابي به امكانات و فرصت‌هاي ارائه‌شده در شهر شود. براين‌اساس پژوهش كمي حاضر به‌دنبال بررسي انواع الگوهاي جابه‌جايي زنان و ترس برخاسته از اين الگوها هنگام جابه‌جايي در منطقه 6 شهرداري تهران است؛ از اين‌رو براساس نمونه‌گيري تصادفي، 320 نفر از زنان ساكن در منطقه مورد پژوهش، حجم نمونه را تشكيل داده‌اند. نتايج نشان مي‌دهد 95 درصد پاسخ‌دهندگان پس از تاريكي، هنگام جابه‌جايي احساس ترس مي‌كنند كه ميزان اين ترس در 52 درصد آن‌ها فراتر از حد متوسط و در ميان زنان جوان مجرد بيش از ساير گروه‌هاست. بيشترين ميزان ترس در انواع الگوهاي جابه‌جايي متعلق به جابه‌جايي افراد پياده در مقايسه با سواره و موتوري، حمل‌ونقل همگاني در مقايسه با حمل‌ونقل خصوصي، سفر مستقل در مقايسه با سفرهاي مشايعت‌شده و مراجعه به مقصد از پيش ناشناخته است.