تحليل و بررسي شاخص‌هاي شهر مطلوب سالمندان (مطالعۀ موردي: شهر تبريز)

هدف پژوهش توصيفيتحليلي و كاربردي حاضر ارزيابي شهر تبريز براساس شاخص‌هاي شهر مطلوب سالمندان (فضاي باز شهري، حمل‌ونقل، مشاركت شهروندي و استخدام و ارتباطات و اطلاعات) است. شيوه جمع‌آوري داده‌ها و اطلاعات، اسنادي و پيمايشي بوده و از ابزار پرسشنامه براي گردآوري داده‌ها استفاده شده است. جامعه آماري شامل همه سالمندان 60 سال به بالا براساس سرشماري عمومي نفوس و مسكن سال 1395 در ميان مناطق 1 و 10 شهرداري تبريز است. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران به‌ترتيب براي منطقه 1، تعداد 138 و براي منطقه 10 نيز 138 نفر به‌دست آمد و با بهره‌گيري از روش نمونه‌گيري دردسترس در ميان اين مناطق توزيع و جمع‌آوري شد. در تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي پيشرفته آماري و مدل‌يابي معادلات ساختاري (SEM) استفاده شد. براساس نتايج، ميان ويژگي منطقه مسكوني (منطقه 1 و 10 شهر تبريز) و شاخص‌هاي شهر مطلوب سالمندان تفاوت معناداري وجود دارد، اما نتايج سنجش معنا‌داري تفاوت ميانگين هركدام از شاخص‌هاي شهر مطلوب به تفكيك سطح تحصيلات و درآمد نشان مي‌دهد هيچ‌كدام از شاخص‌هاي مورد مطالعه تفاوت معناداري با يكديگر ندارد، اما در زمينه فعاليت‌هاي روزانه آنان شرايط كمي متفاوت است و تفاوت ميانگين شاخص‌هاي فضاي باز شهري با ميزان هم‌بستگي 0.029 و ارتباطات و اطلاعات و فعاليت با سطح معناداري 0.044 معنادار به‌شمار مي‌آيد. همچنين ميان همه شاخص‌هاي شهر مطلوب سالمندان در سطح آلفاي 0.05 رابطه مثبت و معناداري ديده مي‌شود. ميزان اثرگذاري ارتباطات و اطلاعات بر حمل‌ونقل درون‌شهري 0.55، اثرگذاري فضاي باز شهري بر حمل‌ونقل درون‌شهري بر احترام 0.37 و ميزان اثرگذاري مشاركت مدني بر حمل‌ونقل درون‌شهري 0.11 است.