طيف‌بندي كمي آسيب‌پذيري شهري در برابر زلزله (مطالعۀ موردي: شهر يزد)

يكي از موضوعات مدنظر برنامه‌ريزان شهري «برنامه‌ريزي ايمني» شهرهاست كه يكي از اساسي‌ترين پيش‌فرض‌هاي جامعه جهاني براي برنامه‌ريزي انسان‌محور محسوب مي‌ِشود. تحليل و كاهش آسيب‌پذيري در برابر مخاطرات طبيعي به حوزه مهم و گسترده‌اي در برنامه‌ريزي و مديريت بحران تبديل شده است. براساس ضرورت موضوع پژوهش حاضر با استفاده از آمار فضايي COPRAS، مدل‌سازي معادلات ساختاري و شبيه‌سازي بوت‌استرپ آسيب‌پذيري شهري در شهر يزد بررسي شد. پژوهش حاضر رويكرد توسعه‌ايكاربردي دارد و تركيبي از روش‌هاي پژوهش (كتابخانه‌اي، ميداني و توصيفيتحليلي) است. همچنين به‌منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از برنامه‌هاي EQS، PLS، Grafer، Excel و GIS استفاده شد. براساس نتايج پژوهش، در مجموعه متغيرهاي ساختماني از نظر مساحت در آسيب‌پذيري فيزيكيكالبدي متغير ساختمان‌هايي با مساحت زير 100 تا 200 مترمربع هيچ‌گونه توزيع و پراكندگي ندارند. ميانگين آن‌ها نيز بيانگر وضعيت آسيب‌پذيري اين شاخص در شهر يزد است. در مجموعه متغيرهاي نوع سكونت در آسيب‌پذيري اجتماعي، كمترين ضريب پراكندگي به متغيرهاي سكونت‌گاه‌هاي گروهي مربوط است. همچنين نتايج وزن داده‌ها درباره مناطق با استفاده از شبيه‌سازي ضريب اطمينان 95 درصد است. همچنين نتايج تكنيك كوپراس در مناطق سه‌گانه شهر يزد به‌ترتيب 0.85، 0.0، و 0.87 درصد است كه به‌ترتيب در رتبه دو، سه و يك آسيب‌پذيري قرار دارند.