تبيين عوامل مؤثر كالبدي بر ميزان زيست‌پذيري مناطق شهري (مطالعۀ موردي: مناطق شهر اصفهان)

امروزه رويكردها و مفاهيم گوناگوني براي رفع مشكل شهرها مطرح ‌شده است كه زيست‌پذيري يكي از مفاهيم مرتبط با برنامه‌ريزي شهري به‌شمار مي‌آيد. اين مقوله به درجه تأمين ملزومات جامعه بر مبناي نيازها و ظرفيت‌هاي افراد آن جامعه اشاره دارد. در اين پژوهش، به تأثير ويژگي‌هاي كالبدي بر ساير ابعاد زيست‌پذيري (اجتماعي، اقتصادي، زيست‌محيطي) پرداخته‌ شده است. سه منطقه از ميان پانزده منطقه شهري مدنظر قرار گرفته‌اند كه شامل مناطق 1، 5 و 8 شهرداري اصفهان هستند. هدف پژوهش كاربردي و توصيفيتحليلي حاضر، شناخت وضعيت زيست‌پذيري اجتماعي، اقتصادي، زيست‌محيطي، بررسي كيفيت مسكن در اين مناطق و ميزان اثرگذاري شاخص‌هاي كالبدي بر زيست‌پذيري است تا بتوان علاوه‌بر رفع نيازهاي فيزيكي شهروندان، حس رضايت عمومي آن‌ها را تاحدي برآورده كرد. روش گردآوري داده‌ها ميداني و با استفاده از پرسشنامه است. حجم نمونه نيز به‌كمك فرمول كوكران 384 نفر به‌دست آمده است. براي تبيين عوامل مؤثر كالبدي بر زيست‌پذيري از مدل معادلات ساختاري استفاده ‌شد تا ارتباط ميان متغيرها درك شود. يافته‌ها بيان‌كننده اين است كه شاخص كالبدي بر زيست‌پذيري اقتصادي تأثيرگذار است و رابطه­اي معنادار با هم دارند. ميزان بتا نيز 0.62 است. همچنين شاخص كالبدي بر زيست‌محيطي اثر دارد و رابطه­اي معنادار با بتاي 0.32 دارد، اما اين شاخص بر زيست‌پذيري اجتماعي، هويت و مسكن نقش مؤثري ندارد.