ارزيابي عملكرد مؤلفه‌هاي آسايش بصري و رابطه آن با حس مكان (مطالعه موردي: شهر يزد)

امروزه موضوع حس مكان و احساس تعلق به آن، از محورهاي مهم در ارز‌ش‌بخشي به بافت‌هاي شهري و معماري بناها، به‌ويژه ابنيه تاريخي است. عامل مؤثر ديگر آسايش بصري است كه در مكان و فضا وجود دارد و يكي از مؤلفه‌هاي مهم براي سكونت و زندگي در شهرها، به‌ويژه در شهرهاي ايراني از جمله شهر يزد به‌شمار مي‌آيد. طي سال‌هاي اخير، آلودگي بصري يكي از دلايل اصلي كاهش ارتباط انسان با محيط شهري و افت راندمان كاري در ميان شهروندان بوده است؛ از اين‌رو هدف پژوهش كاربردي و توصيفيپيمايشي حاضر، ارزيابي عملكرد مؤلفه‌هاي آسايش بصري و رابطه آن‌ها با حس مكان در شهر يزد است. جمع‌آوري اطلاعات به‌كمك 400 پرسشنامه (براساس فرمول كوكران) به‌صورت تصادفي در ميان ساكنان منطقه 2 شهر يزد صورت گرفت. به‌منظور ارزيابي و رتبه‌بندي مؤلفه‌ها از تكنيك رتبه‌بندي MAPPAC و براي تحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS استفاده‌ شد. براساس نتايج، تكنيك MAPPAC و وزن‌دهي مؤلفه‌هاي مربوط كه به روش سلسله‌مراتبي فولر انجام‌ شد، مؤلفه كيفيت معماري بناها با وزن 0.381 مهم‌ترين عامل اثرگذار بر آسايش بصري مردم و مؤلفه امنيت اجتماعي با وزن 0.291 مهم‌ترين عامل تأثيرگذار بر حس مكان شهروندان شهر يزد است. همچنين مؤلفه پوشش گياهي با وزن 0.069 كمترين عامل اثرگذاري بر آسايش بصري مردم و مؤلفه ايمني عناصر كالبدي با وزن 0.033 كمترين عامل اثرگذاري بر حس مكان شهروندان شهر يزد محسوب مي‌َشوند. همچنين نتايج پژوهش بيانگر رابطه معنا‌دار ميان مؤلفه‌هاي آسايش بصري و مؤلفه‌هاي حس مكان در شهر يزد (در سطح 95 درصد) است.