تاثير بيكاري بر سلامت عمومي جانبازان مشمول حالت اشتغال

اهداف: حفظ سلامت عمومي آحاد جامعه، خصوصاً جانبازان، از مهم ترين برنامه هاي سياست مداران، قانون گذاران و مجريان است. كاردرماني شامل فعاليت هاي روزمره زندگي، خواب و استراحت، آموزش، شغل، تفريح و سرگرمي و مشاركت اجتماعي است. اين پژوهش كيفي با هدف بررسي تاثير بيكاري بر سلامت عمومي جانبازان انجام شد. مشاركت كنندگان و روش ها: در اين پژوهش كيفي كه در شهر تهران سال 1388 انجام شد، 25 جانباز مرد مشمول قانون حالت اشتغال، به روش اشباع داده ها مورد مصاحبه قرار گرفتند. داده ها با استفاده از مصاحبه باز و نيمه باز و نيمه ساختاري جمع آوري شد. از شركت كنندگان رضايت شفاهي و آگاهانه كسب شد و ناشناس بودن، محرمانه ماندن اطلاعات و حق كناره گيري آنها در هر مرحله از مصاحبه به آنها اعلام شد. يافته ها: در مجموع 45 درون مايه فرعي از مصاحبه ها استخراج و تحت 5 درون مايه اصلي مشكلات خانوادگي (مهم ترين درون مايه فرعي آن عدم رضايت از ارتباط با خانواده و كاهش نقش مديريت در خانواده)، مشكلات اجتماعي (مهم ترين درون مايه فرعي آن كاهش ارتباط با ديگران)، مشكلات جسمي (مهم ترين درون مايه فرعي آن احساس پيري زودرس)، مشكلات روحي (مهم ترين درون مايه فرعي آن ناراحتي و غمگيني و احساس مفيدنبودن و مشكلات اقتصادي (مهم ترين درون مايه فرعي آن كاهش مزايا نسبت به زمان اشتغال) طبقه بندي شد. نتيجه گيري: جانبازان و فرزندان ايشان، از احساس سرباربودن در جامعه بيشتر از مشكلات اقتصادي همراه بيكاري رنج مي برند. تنقيح قوانين اشتغال زا با هدف گيري نقش كار و فعاليت در سلامت افراد جامعه و سعي مجريان در تصويب قوانين حمايتي در جهت ايجاد اشتغال مناسب براي جانبازان با هدف ارتقاي سلامت عمومي از ضرورت هاي امروز است.