ميانجيگري فرسودگي شغلي و بدبيني سازماني در رابطه ميان سرمايه روان‌شناختي و بهزيستي روان‌شناختي ايثارگران

اهداف: با توجه به اينكه بسياري از ايثارگران در سازمان هاي عمومي كشور مشغول به كار هستند، بنابراين عملكرد شغلي موفق اين افراد در سازمان ها، كيفيت خدمات رساني به شهروندان را افزايش خواهد داد. اين پژوهش با هدف تعيين نقش واسطه اي فرسودگي شغلي و بدبيني سازماني در رابطه ميان سرمايه روان شناختي و بهزيستي روان شناختي ايثارگران انجام شد. ابزار و روش ها: در اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي در سال 1395، تعداد 384 نفر از ايثارگران شاغل در ادارات دولتي شهر تهران به روش نمونه گيري غيراحتمالي و دردسترس انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. براي گردآوري داده ها، از مقياس سرمايه روان شناختي، مقياس بهزيستي روان شناختي، مقياس فرسودگي شغلي و مقياس بدبيني سازماني استفاده شد. داده هاي به دست آمده با استفاده از نرم افزار LISREL 8.8 و توسط آمار توصيفي و آزمون ضريب همبستگي پيرسون و مدل سازي معادلات ساختاري (با روش تحليل مسير) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: سرمايه روان شناختي با بهزيستي روان شناختي (0.928=r) رابطه مثبت و معني دار و با فرسودگي شغلي (0.932=r) و بدبيني سازماني (0.890=r) رابطه منفي و معني دار داشت. همچنين بدبيني سازماني (0.854=r) و فرسودگي شغلي (0.915=r) با بهزيستي روان شناختي رابطه منفي و معني دار داشتند (P 0.01). نتيجه گيري: سرمايه روان شناختي از طريق كاهش فرسودگي شغلي و بدبيني سازماني موجب بالارفتن سطح بهزيستي روان شناختي ايثارگران مي شود.